Połonina Caryńska

Z Wikipedii

Połonina Caryńska (Berehowska) – jedna z połonin w Bieszczadach, masyw górski położony między Brzegami Górnymi a Ustrzykami Górnymi.

W masywie Połoniny Caryńskiej wyróżnia się cztery kulminacje, najwyższy jest Kruhly Wierch (1297 m n.p.m.). Pozostałe mają wysokość: 1245, 1239 i 1148 m n.p.m.^[1] Podobnie jak w przypadku Połoniny Wetlińskiej, południowo-zachodnie stoki są krótkie i stromo opadają ku dolinom, zaś północno-wschodnie tworzą łagodniejsze grzbiety, które są jednak słabiej rozbudowane niż w przypadku Połoniny Wetlińskiej.

Panorama z Połoniny Caryńskiej jest rozległa, z dobrze widocznym masywem Wielkiej Rawki, Połoniny Wetlińskiej i grupą najwyższych szczytów polskich Bieszczadów z Tarnicą i Haliczem.

Nazwa połoniny pochodzi od nieistniejącej już wsi Caryńskie, która leżała u stóp połoniny, jednak pastwiska na połoninie należały także do wsi: Berehy Górne, Bereżki, Ustrzyki Górne. Jeszcze w okresie międzywojennym prowadzono tu intensywny wypas. Połonina Caryńska jest objęta ochroną w ramach Bieszczadzkiego Parku Narodowego.

[edytuj] Szlaki turystyczne

• Ustrzyki Górne – Połonina Caryńska – Brzegi Górne (Główny Szlak Beskidzki)
• Przysłup Caryński – Połonina Caryńska – Przełęcz Wyżniańska – Mała Rawka
• Ustrzyki Górne – Połonina Caryńska – Brzegi Górne oraz Przełęcz Wyżniańska – Połonina Caryńska
  (ścieżka przyrodnicza "Buk" biegnąca wzdłuż szlaków pieszych)

Przypisy