Halicz (Bieszczady)

Z Wikipedii

Halicz
Widok z Rozsypańca: po prawej Halicz, po lewej Krzemień, w środku Bukowe Berdo
Państwo	Polska, Europa
Pasmo	Bieszczady, Karpaty
Wysokość	1333 m n.p.m.
Wybitność	103 [1] m

Halicz (1333 m n.p.m.) – drugi pod względem wysokości szczyt w polskiej części Bieszczadów. Położony jest we wschodniej części grupy Tarnicy, pomiędzy Kopą Bukowską a Rozsypańcem. Jest zwornikiem dla biegnącego w kierunku wschodnim grzbietu kulminującego w Wołowym Garbie.

Cieszy się ogromną popularnością dzięki dookolnej panoramie na polską i ukraińską część Bieszczadów. Najlepiej widać z niego górną część doliny Sanu ciągnącą się w stronę Przełęczy Użockiej, a w kierunku południowo-wschodnim Rozsypaniec, Połoninę Bukowską, stożek Kińczyka Bukowskiego oraz najwyższe bieszczadzkie szczyty z Pikujem. Przy dobrej widzialności można dostrzec szczyty Gorganów.

W średniowieczu podobno zbiegały się tu granice: Polski, Węgier i Rusi. W okresie walk z bandami UPA, po zakończeniu II wojny światowej, banderowcy ustawili na szczycie góry szubienice, na których wieszali Polaków.

[edytuj] Piesze szlaki turystyczne

szlak czerwony Wołosate – Rozsypaniec – Halicz – Przełęcz pod Tarnicą – Szeroki Wierch – Ustrzyki Górne (fragment Głównego Szlaku Beskidzkiego)^[2]:

• z Wołosatego przez Rozsypaniec 3.35 godz. (z powrotem 2.30 godz.)
• z Przełęczy pod Tarnicą (1275 m n.p.m.) 1.35 godz. (z powr. 1.15 godz.)

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Analiza wybitności polskich szczytów w Karpatach
2. ↑ Czasy przejścia: Bieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie. Mapa turystyczna. Skala 1:75000. Wydanie trzecie. Warszawa: PPWK S. A. ISBN 83-7329-436-8. 

To jest tylko zalążek artykułu związanego z Karpatami. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.