Polska Organizacja Harcerska
Z Wikipedii
| Polska Organizacja Harcerska | |
| Organizacja | |
| Jednostka naczelna | Rada Naczelna |
| Założono | 1990 |
| Rozwiązano | 23 listopada 1997 |
| Zasięg działalności | Polska |
| Władze naczelne | |
| Naczelnik (ostatni) | Witold Szady |
Polska Organizacja Harcerska (POH) - organizacja harcerska działająca w latach 1985-1998.
Polska Organizacja Harcerska powstała po tym jak z ZHP wyrzucono kilku harcerzy m.in. za przyjście do kościoła w mundurach. Początkowo organizację współtworzyli i kierowali działacze związani z NSZZ "Solidarność" - instruktorzy hm. Krzysztof Dobrecki, hm. Ryszard Stachowiak, phm. Wojciech Zaleski oraz jako opiekun środowisk ks. Stanisław Waszczyński.
Początkowo działała w Koninie, później również we Włocławku, Lublinie, Kwidzynie, Suszu, Siedlcach, Błaszkach i Ząbkowicach Śląskich. W 1989 roku odbył się pierwszy Krajowy Kongres POH, a w 1990 POH została zarejestrowana oficjalnie. 23 listopada 1997 VI Kongres podjął uchwałę o rozwiązaniu POH i zalecił środowiskom wstępowanie do Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej.
POH było także inicjatorem powstania 4 marca 1989 "Deklaracji Nieszawskiej", stanowiącej wkład w dyskusję o jedności ruchu harcerskiego w III RP.
