Pomazaniec

Z Wikipedii

Pomazaniec – Namaszczony, z hebr. – Mesjasz (מָשִׁיחַ), z gr. Chrystus (χριστός), pot. – Wybraniec. Gest namaszczenia (pomazania) oznaczał konsekrację.

Pierwotnie, w Starym Testamencie, tytuł ten odnosił się wyłącznie do osób, z których powołaniem wiązał się obrzęd namaszczenia olejem. Zaliczali się do nich królowie (por. Saul), kapłani (por. Aaron) oraz prorocy (por. Elizeusz). W okresie przesiedleń termin Pomazańca zaczął być wiązany z prorockimi zapowiedziami Wyzwoliciela mającego przywrócić Królestwo Izraela. Miał on być charyzmatycznym i mądrym przywódcą politycznym, który przyniósłby całemu światu poznanie Boga i szczęśliwy pokój, zaś ludowi żydowskiemu - szczęśliwe bytowanie w ziemi izraelskiej.

W Nowym Testamencie tytuł Pomazańca odnosi się wyraźnie do osoby Jezusa. Sam Jezus określił siebie w ten sposób tylko raz stojąc przed sądem Wysokiej Rady (Mk 14,61n). Przekonanie, że Jezus jest Pomazańcem widoczne było od orędzia Anioła przy jego narodzeniu („Dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz” – Łk 2,11), poprzez wyznanie Piotra: „Ty jesteś Mesjasz” (Mk 8,29), aż do licznych przykładów tytułowania go w ten sposób w Listach Apostolskich.

W czasach Ojców Kościoła uwydatniana była rola Jezusa jako Pomazańca nie tylko dla zaznaczenia jego roli Odkupiciela, ale również dla podkreślenia trynitarnej tajemnicy Boga, w której „namaszczeniem” Jezusa jest Duch Święty (Dz 10,38).

Teologia chrześcijańska (katolicka) podkreśla udział członków Kościoła w mistycznym Ciele Jezusa i jego misji: kapłańskiej, królewskiej i proroczej. Z tego powodu w liturgii nadal stosuje się gest namaszczenia jako znak sakramentów: chrztu, bierzmowania, święceń i namaszczenia chorych.