Powiat łódzki
Z Wikipedii
Artykuł dotyczy powiatu łódzkiego na tle podziału administracyjnego 1957-1975.
Powiat łódzki (do 1975) | |||||||||||
Województwo | łódzkie (historyczne) | ||||||||||
Siedziba władz powiatu | Łódź | ||||||||||
Powierzchnia | 954 km² | ||||||||||
Populacja (1973) - liczba ludności - gęstość |
115 800 121 osób/km² |
||||||||||
|
|||||||||||
Starostwo
|
|||||||||||
Powiat łódzki – powiat istniejący do roku 1975 na terenie obecnych powiatów: łódzkiego wschodniego, pabianickiego, zgierskiego, łaskiego i piotrkowskiego (woj. łódzkie). Jego ośrodkiem administracyjnym była Łódź, która jednak nie była częścią powiatu, lecz stanowiła osobne województwo, tak zwane miasto wydzielone.
W skład powiatu wchodziły miasta: Aleksandrów Łódzki, Konstantynów Łódzki, Tuszyn i Rzgów (wówczas wieś) oraz gminy Andrespol, Brójce, Czarnocin, Lutomiersk, Wodzierady i Nowosolna (razem z wykluczoną z niej dziś Nowosolną). Powiat wchodził w skład województwa łódzkiego.
Po reformie administracyjnej w 1975 roku terytorium powiatu zostało podzielone przez nowe (dużo mniejsze) łódzkie, województwo piotrkowskie oraz województwo sieradzkie. Powiat przywrócono w roku 1999 pod nazwą powiat łódzki wschodni. Łódź została miastem na prawach powiatu.