Powiat lubawski

Z Wikipedii

Powiat lubawski (do 1948)

Województwo

pomorskie

Siedziba władz powiatu

Nowe Miasto Lubawskie

Powierzchnia

833 km²

Populacja (1946)
- liczba ludności
- gęstość

49 200
59 osób/km²


gminy	miejskie	-
	miejsko-wiejskie	-
	wiejskie	-

Starostwo

Fara w Lubawie

Powiat lubawski – powiat istniejący w latach 1818-1948 na terenie obecnego województwa warmińsko-mazurskiego, poprzednik obecnego powiatu nowomiejskiego. Mimo że nazwa powiatu wywodzi się od miasta Lubawy, ośrodkiem administracyjnym było ważniejsze pod względem społeczno-gospodarczym Nowe Miasto Lubawskie (dawniej Nowe Miasto nad Drwęcą).

Powiat powstał 1 kwietnia 1818 na terenie Prus Zachodnich. Na mocy traktatu wersalskiego z 28 czerwca 1919 powiat został przyłączony do Polski 19 stycznia 1920.

W okresie międzywojennym i tuż po II wojnie światowej powiat należał do województwa pomorskiego z siedzibą w Toruniu i był powiatem przygranicznym (na odcinku ok. 100 km). Był jednym z najrdzenniej polskich powiatów o wskaźniku 96,6% ludności polskiej. Po wojnie, siedzibą powiatowej rady ludowej przejściowo została Lubawa, jako najsilniejszy ośrodek polski (w Nowym Mieście urzędował landrat pruski).

W 1948 zmieniono nazwę powiatu na powiat nowomiejski, który w 1950 przeniesiono do województwa olsztyńskiego (po raz pierwszy w dziejach Lubawy i Nowego Miasta Lubawskiego, miasta te podlegały pod Olsztyn). W 1975 roku, w związku z nową reformą administracyjną, oba silnie ze sobą związane miasta rozdzielono przez nowe województwo olsztyńskie i województwo toruńskie. W 1999 podział ten zachowano przez przyłączenie Lubawy do powiatu iławskiego i utworzenia powiatu nowomiejskiego z siedzibą w Nowym Mieście (chociaż znów w tym samym województwie).