Protestantyzm w Tuvalu
Z Wikipedii
Protestantyzm w Tuvalu jest wyznawany przez 98% społeczeństwa[1]. Większość stanowią kongregacjonaliści, należący do Chrześcijańskiego Kościoła Tuvalu. Kościół Tuvalu należy do grona wyznań reformowanych zorganizowanych kongregacjonalnie. Odgrywa on dominującą rolę w większości spraw społeczno-kulturalnych i politycznych kraju. Posiada blisko 10 tysięcy wiernych, co stanowi 95% społeczeństwa. Największym spośród innych społeczności protestanckich jest Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, który zrzesza 144 wiernych (1,4% społeczeństwa). Jest to drugie wyznanie pod względem liczby wiernych w skali kraju. Oprócz kalwinów i adwentystów w Tuvalu żyje także około 300 protestantów innych wyznań (m.in. baptyści).
[edytuj] Historia
W 1861 r. diakon kongregacjonalnego Kościoła reformowanego w Manihiki, na Wyspach Cooka – Elekana – otrzymał pozwolenie na rozpoczęcie działań ewangelizacyjnych w Tuvalu. Przed przyjazdem do kraju ukończył on szkołę prowadzoną przez Londyńskie Towarzystwo Misyjne, poczym postanowił założyć Kościół w Tuvalu. W 1969 r. Kościół Tuvalu uniezależnił się od Londyńskiego Towarzystwa Misyjnego. Od tego czasu wysyła on swoich misjonarzy do Fidżi, Nowej Zelandii, na Hawaje, do Australii oraz na Wyspy Marshalla[2]. W
[edytuj] Działalność
W życiu kraju Kościoły protestanckie, przede wszystkim zaś Kościół Tuvalu, odgrywa dominującą rolę. Kościół kalwiński zaangażowany jest w szereg działań. W sprawach społeczno-ekonomicznych działania Kościoła skupiają się m.in. na zapobieganiu globalnemu ociepleniu, promowaniu moralności, sprzeciwianiu się okrucieństwu, zapobieganiu rozprzestrzeniania się AIDS czy rozwiązywaniu problemów komunikacyjnych[3]. Kościoły protestancie są aktywne także na płaszczyźnie oświaty. Zarówno Kościół kongregacjonalny, jak i Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, prowadzą w Tuvalu własne szkoły. Kościół narodowy skupia się również na kształtowaniu i promowaniu kultury kraju, w tym języka oraz tradycyjnej muzyki. Jakkolwiek Kościół opowiada się za równouprawnieniem płci, nie stosuje ordynacji kobiet na pastorki. W wydawanie literatury religijnej zaangażowane są niemal wszystkie społeczności protestanckie. Chrześcijański Kościół Tuvalu opublikował nowy śpiewnik kościelny oraz pierwszą w języku tuvalu specjalną edycję Biblii do studium. Najpopularniejszymi czasopismami religijnymi są miesięcznik pt. Lama, będący oficjalnym organem Kościoła Tuvalu oraz Lekcje Szkoły Sobotniej wydawane przez Kościół Adwentystów Dnia Siódmego.
