Przylądek Północny
Z Wikipedii
 |
|
Przylądek Północny (norw. Nordkapp), skalisty przylądek (71°10′21″N, 25°47′40″E) w Norwegii w gminie Nordkapp w prowincji Finnmark, na wyspie Magerøya, połączonej z lądem stałym podmorskim tunelem drogowym (przejazd przez tunel jest płatny).
Nordkapp często błędnie uznawany jest za najdalej na północ wysunięty punkt Europy; w rzeczywistości inny przylądek, znajdujący się na tej samej wyspie kilka kilometrów dalej na północny zachód, Knivskjellodden, jest wysunięty o około 1500 m bardziej na północ niż Nordkapp. Knivskjellodden jednak wynurza się niżej nad poziom morza i jest turystycznie mniej atrakcyjny, toteż to Nordkapp jest celem większości wycieczek w te rejony (a zarazem punktem końcowym trasy międzynarodowej E 69). Ponieważ jednak obydwa te przylądki leżą na wyspie, zatem najdalej na północ wysuniętym skrawkiem kontynentu europejskiego należy de facto uznać Nordkinn (Kinnarodden) - przylądek, który leży o 2 minuty i 19 sekund szerokości geograficznej na południe (tj. o ok. 4,7 km dalej od bieguna niż Nordkapp) i około 68 km na wschód od Nordkapp.
Nazwę nadał Przylądkowi Północnemu w roku 1553 angielski odkrywca Richard Chancellor, który przepłynął obok niego podczas poszukiwań tzw. Przejścia Północno-Wschodniego - morskiej drogi do Azji. Z trzech statków, które wyruszyły w drogę przetrwał i wrócił tylko jeden. Pierwszy "turysta" na Przylądku Północnym pojawił się około 100 lat później, był to włoski ksiądz Francesco Negri, któremu dotarcie do celu zajęło aż dwa lata.
Od tamtego czasu Przylądek Północny był odwiedzany przez dzielnych podróżników, którzy wówczas dopływali statkami lub łodziami od strony zatoki Hornvika, skąd musieli się wspinać po stromym zboczu. Spośród znanych postaci warto tu wymienić króla Norwegii Oskara II (1873) oraz króla Tajlandii Chulalongkorn (1907).
