Przytulia czepna
Z Wikipedii
| Przytulia czepna | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | jasnotowce |
| Rodzina | marzanowate |
| Rodzaj | przytulia |
| Gatunek | przytulia czepna |
| Nazwa systematyczna | |
| Galium aparine L. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Przytulia czepna (Galium aparine L.) – gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny marzanowatych. Roślina bardzo pospolita na całym terenie Polski.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Rozgałęziona, leżąca, lub wspinająca się. Osiąga długość 0,3-1,5 m. Czepia sie innych roślin za pomocą haczykowatych, sztywnych włosków. Jest ostro czterokanciasta, węzły ma zgrubiałe i owłosione.
- Liście
- Wyrastają w okółkach, w liczbie od 6-10 w jednym okółku. Poszczególne listki są jednonerwowe, klinowatolancetowate i podobnie, jak łodyga zadzierzyste.
.jpg/120px-Kleefkruid_bloem_(Galium_aparine).jpg)
Drobne kwiaty na długich szypułkach zebrane w wierzchotki wyrastające w kątach okółków liściowych. Wierzchotki te są znacznie dłuższe od liści, z kąta których wyrastają. 2-7 kwiatowe wierzchotki posiadają 4-8 podsadek w okółku. Kielich zrosły, dwuczęściowy. Korona o średnicy ok. 2 mm, składająca się z 4 wolnych, białych lub zielonkawych, ostro zakończonych płatków. Słupek dwuczęściowy, pręciki cztery z pylnikami wystającymi powyżej znamion słupka. Kwiaty przedprątne, zapylane przez muchówki, lub samopylne.
Rozłupnia rozpadająca się na dwie rozłupki o długości 4-7 mm, pokryte haczykowatymi szczecinkami. Sposób rozsiewania – zoochoria. Haczykowate rozłupki przyczepiają się do sierści zwierząt, ubrania ludzi, itp., rozsiewając się w ten sposób na znaczne nieraz odległości
- Biotop, wymagania
- Zarośla, przydroża, a przede wszystkim pola uprawne, na których jest pospolitym chwastem. Silnie zadzierzystymi rozgałęzieniami pędów spaja ze sobą źdźbła zbóż utrudniając zbiór. Roślina ruderalna i azotolubna. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny (słabo) dla SCl. Galio-Urticenea [1] .
[edytuj] Ciekawostki
- Zawiera kumarynę i czerwony barwnik, oraz enzym, który powoduje, że mleko krów, które najedzą się tej rośliny zsiada się [2].
Przypisy
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
[edytuj] Bibliografia
- Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
- Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
