Psalm responsoryjny
Z Wikipedii
Psalm responsoryjny, element liturgiczny Mszy Świętej, a dokładniej Liturgii Słowa w Kościele Rzymskokatolickim. Po Soborze Watykańskim II, oprócz graduału, stanowi jedną z form wykonania śpiewu po pierwszym czytaniu. Tekst pochodzi najczęściej z Księgi Psalmów. Wykonywany jest z miejsca czytania słowa Bożego, przez jednego psałterzystę (psalmistę), czyli specjalnie przygotowanego kantora. Psalm powinien być zaśpiewany, choć można go wyrecytować, jednak nie jest to zalecane, szczególnie w niedzielę i święta.
Istnieją dwa sposoby wykonywania Psalmu - responsorialny (w którym wierni odpowiadają krótkim refrenem zwanym responsem) i ciągły. Pierwszy z nich występujący w odmianach a capite (odpowiedź następuje po jednym lub dwóch wersetach psalmowych) i a latere (wierni dopowiadają tylko część responsu, uzupełniając wiersz, na przykład słowem Alleluja). W sposobie ciągłym psałterzysta śpiewa cały psalm. W tym wypadku dopuszcza się wykonanie przez całe zgromadzenie, gdy znane są teksty liturgiczne (na przykład we wspólnocie zakonnej). Musi być jednak zachowana forma psalmu. Zabronione jest zastępowanie psalmu pieśnią.
W polskim wydaniu lekcjonarza psalmy zostały zamieszczone w formie responsoryjnej a capite, z jedenastozgłoskowymi refrenami według pomysłu Jerzego Kosko.
[edytuj] Zobacz też
Obrzędy wstępne: Śpiew na wejście • Pozdrowienie ołtarza • Znak krzyża • Pozdrowienie ludu • Akt pokuty • Kyrie • Gloria in excelsis Deo • Kolekta
Liturgia słowa: • Pierwsze czytanie • Psalm responsoryjny • Drugie czytanie •Sekwencja • Werset przed Ewangelią • Czytanie Ewangelii • Homilia • Credo • Modlitwa powszechna
Liturgia eucharystyczna: • Przygotowanie darów ofiarnych • Okadzenie darów • Lavabo • Modlitwa nad darami • Modlitwa eucharystyczna • Obrzędy komunijne
