Liturgia eucharystyczna

Z Wikipedii

Liturgia eucharystyczna (łac. Liturgia eucharistica) to trzecia część katolickiej Mszy św. w rycie rzymskim, po Obrzędach wstępnych i Liturgii słowa, a przed Obrzędami końcowymi. Jest to najważniejsza część Mszy św.; obejmuje głównie przygotowanie darów ofiarnych, Modlitwę eucharystyczną i Obrzędy komunijne.

[edytuj] Części Liturgii eucharystycznej

• Przygotowanie darów ofiarnych

Ta pierwsza część Liturgii eucharystycznej, która następuje po modlitwie powszechnej i kończy się aklamacją wiernych "Amen", po Modlitwie nad darami, różnie była nazywana. Do wydania nowego Mszału rzymskiego, po Soborze Watykańskim II, przez całe wieki, nosiła nazwę "Ofiarowanie" (łac. "Offertorium") lub "Liturgia ofertoryjna". Refleksja teologiczna nad Mszą św. wykazała nieścisłość tej nazwy, gdyż ofiarowanie może mieć miejsce dopiero wtedy, gdy już jest na ołtarzu, do złożenia Ofiara. Ta zaś, czyli Ciało i Krew Jezusa Chrystusa, staje się dopiero obecna mocą słów konsekracji, wypowiedzianych nad chlebem i winem. Stąd też w nowym Mszale rzymskim, dla tej części liturgii użyto nazwy "Przygotowanie darów". Ale i ta nazwa nie jest całkowicie jednoznaczna. Wobec tego współcześni liturgiści proponują nazwę "Liturgia miłości"^[1].

Na początku liturgii Eucharystycznej przynosi się do ołtarza dary, które staną się Ciałem i Krwią Chrystusa. Najpierw przygotowuje się ołtarz, który jest centrum całej liturgii eucharystycznej. Kładzie się na nim korporał, puryfikaterz, mszał i kielich. Następnie przynosi się dary na ofiarę. Chleb i wino składa się na ołtarzu, odmawiając przy tym ustalone modlitwy. Przyjmuje się także pieniądze i inne dary na rzecz ubogich lub na potrzeby Kościoła, przyniesione przez wiernych lub zebrane w kościele. Dary te umieszcza się w odpowiednim miejscu, lecz poza ołtarzem.

• stosowane zwykle w czasie uroczystości Okadzenie darów
• Lavabo (obmycie rąk z modlitwą "Obmyj mnie, Panie, z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego", wskazują na istotę tego obrzędu, którą jest "pragnienie wewnętrznego oczyszczenia")
• Modlitwa nad darami
• Modlitwa eucharystyczna
  • Dialog przed prefacją
  • Prefacja
  • Sanctus (Święty, święty)
  • w niedziele i niektóre święta i uroczystości Wspomnienie tajemnicy dnia
  • Epikleza
  • Konsekracja (najważniejszy moment całej Mszy - pamiątka Ostatniej Wieczerzy^[2] oraz według katolików pamiątka męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, które przyniosły ludziom zbawienie)
  • Aklamacja po przeistoczeniu
  • Anamneza
  • Modlitwa ofiarnicza
  • Epikleza komunijna
  • Modlitwy wstawiennicze za Kościół, za żyjących i zmarłych
  • Doksologia końcowa
• Obrzędy komunijne
  • Wezwania do Modlitwy Pańskiej
  • Ojcze Nasz
  • Embolizm
  • Znak pokoju
  • śpiew Agnus Dei (Baranku Boży), podczas którego dbywa się łamanie chleba i obrzęd zmieszania postaci eucharystycznych
  • Komunia święta
  • Uwielbienie po Komunii
  • Modlitwa po Komunii

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Władysław Głowa, Eucharystia. Msza święta i kult tajemnicy eucharystycznej poza Mszą świętą, Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, Przemyśl 1997, s. 191-200.
• Bogusław Nadolski, Leksykon liturgiii, Pallottinum, Poznań 2006, s. 403-404.