Republika Banacka
Z Wikipedii
| Republica Bănăţeană Banater Republik Банатска република Bánáti Köztársaság Republika Banacka |
||||
|
||||
 |
||||
| Stolica | Timişoara | |||
| Ostatnia głowa państwa | prezydent Otto Roth | |||
| Data powstania | 31 października 1918 | |||
| Data likwidacji | 15 listopada 1918 | |||
 |
||||
Republika Banacka (rum: Republica Bănăţeană, niem.: Banater Republik, serb.: Banatska republika/Банатска република, węg: Bánáti köztársaság) - krótko istniejące państwo, proklamowane w Timişoarze 31 października 1918 po rozpadzie Austro-Węgier.
Władzę w republice sprawowała Rada Narodowa, w skład której wchodziło po 5 reprezentantów każdej z narodowości Banatu: Niemców, Serbów, Rumunów i Węgrów. Prezydentem republiki został Dr. Otto Roth, jednak faktyczną władzę sprawował dowodzący wojskiem Albert Barta. Niepodległość Banatu uznał jedynie rząd węgierski.
Już 15 listopada 1918 do Banatu wkroczyły wojska serbskie. W 1919 nastąpił rozbiór Banatu pomiędzy Rumunię i Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców.
16 kwietnia 1920 delegacja ludności Banatu udała się na Konferencję Paryską, gdzie przedłożyła projekt powstania Republiki Banatia, w skład której weszłaby także Baczka. Projekt został jednak odrzucony.
