Retów
Z Wikipedii
Współrzędne: 55°43' N 21°56' E
| Retów | |||
|
|||
| Państwo |  Litwa |
||
| Obwód |  telszycki |
||
| Burmistrz | Romanas Jurčius | ||
| Położenie | 55° 43' N 21° 56' E |
||
| Ludność (2005) • liczba ludności |
3 937 |
||
| Nr kierunkowy | 448 | ||
| Kod pocztowy | LT-5663 | ||
|
Położenie na mapie kraju
  Retów
|
|||
| Strona internetowa miasta | |||
Retów (lit. Rietavas) - miasto na Litwie, położone w obwodzie telszyckim, 25 km od Płungian (rejon).
Retów był stolicą jednego z traktów Księstwa Żmudzkiego i razem z okolicznymi dobrami wchodził w skład dóbr stołowych Wielkich Książą Litewskich. Od końca XVI wieku do początku XVIII wieku dzierżawili je Sapiehowie. Po nich dzierżawcą został Tadeusz Franciszek Ogiński. W 1775 nadano Dobra Retowskie na własność Ksaweremu Ogińskiemu.
W czasie powstania listopadowego uruchomiono w majątku produkcję broni i amunicji dla powstańców. W 1859 r. Ogińscy założyli szkołę rolniczą. Uruchomiono hutę i fabrykę maszyn rolniczych, organizowano wystawy rolnicze. W 1875 r. założono w Retowie szkołę muzyczną, a w 1883 r. orkiestrę symfoniczną. W 1892 r. powstała w Retowie pierwsza na Litwie elektrownia wiatrowa i linia telefoniczna.
Książę Bogdan Michał Ogiński zmarł bezpotomnie w 1909 r. W okresie międzywojennym majątek był własnością państwową. Po II wojnie światowej był tu ośrodek kołchozu oraz szkoła rolnicza.
Pałac spłonął w 1909 r. zachowały się zabudowania dworskie, wieża elektrowni, które otacza jeden z największych na Litwie parków krajobrazowych (60 ha).
Kościół neoromański wybudowany w latach 1853-1874, monumentalna trójnawowa bazylika w stylu weneckim. Jeden z największych na Litwie, najpiękniejsza świątynia na Żmudzi. Budowniczym był architekt króla pruskiego Fryderyk August Stuler wg projektu Gąsowskiego. Fundator Ireneusz Ogiński.
