Ridbok południowy
Z Wikipedii
Ridbok południowy | |||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
Gromada | ssaki | ||||||||||||||||||||||||||||
Podgromada | ssaki żyworodne | ||||||||||||||||||||||||||||
Szczep | łożyskowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Rząd | parzystokopytne | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzina | krętorogie | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzaj | Redunca | ||||||||||||||||||||||||||||
Gatunek | ridbok południowy | ||||||||||||||||||||||||||||
Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
Redunca arundinum | |||||||||||||||||||||||||||||
(Boddaert, 1785) | |||||||||||||||||||||||||||||
Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka w Wikispecies |
Ridbok południowy (Redunca arundinum) – ssak z rodziny krętorogich, największy z rodzaju Redunca.
Spis treści |
[edytuj] Występowanie i biotop
Szeroko rozprzestrzenione w Afryce Południowej. Zamieszkują tereny trawiaste w pobliżu źródeł wody.
[edytuj] Charakterystyka ogólna
Podstawowe dane | |
---|---|
Długość ciała | 120-160 cm |
Wysokość w kłębie | 65-105 cm |
Długość ogona | 18-30 cm |
Masa ciała | 39-95 kg |
Dojrzałość płciowa | 1,5 roku |
Ciąża | 7,5 miesiąca |
Liczba młodych w miocie |
1 |
Długość życia | 10 lat |
Ubarwienie jasnobrązowe do szarobrązowego. Spodnia część ciała, w tym również ogona, a także wewnętrzne strony kończyn są jaśniejsze. Dymorfizm płciowy jest wyraźnie zaznaczony. Samce mają rogi osiągające długość 25-46 cm.
[edytuj] Tryb życia
Ridbok południowy wykazuje aktywność głównie w nocy, jedynie w porze suchej spotykany jest również w ciągu dnia. Ridboki przebywają pojedynczo lub w parach, rzadziej w większych skupiskach.
Po porodzie matka ukrywa młode przez około 2 miesiące, podchodząc do niego jedynie na czas posiłku. Po upływie tego okresu młode zaczyna paść się samodzielnie i podąża za matką. Dorosłe samce są terytorialne. Ridboki żywią się trawami, same stanowiąc pokarm dla kilku gatunków dużych drapieżników, m.in. lwów, lampartów, gepardów i hien. W obronie przed drapieżnikami wykorzystują kamuflaż. Zastygają nieruchomo, a jeśli zostaną dostrzeżone gwałtownie uciekają, wykonując wysokie skoki.
Przez człowieka zaliczane są do zwierzyny łownej.
[edytuj] Bibliografia
- Huffman Brent: Redunca arundinum, Southern reedbuck (en). www.ultimateungulate.com. [dostęp 1 stycznia 2008].
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.): Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) (en). Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 1 stycznia 2008].