Robotnicza Partia Polskich Socjalistów

Z Wikipedii

Robotnicza Partia Polskich Socjalistów (RPPS) – polska partia polityczna lewicy socjalistycznej utworzona w kwietniu 1943 r. w wyniku przekształcenia organizacji Polscy Socjaliści (PS).

RPPS negatywnie oceniała politykę rządu RP na uchodźstwie, Delegatury Rządu RP na Kraj oraz PPS-WRN. Sprzeciwiała się też początkowo jakiejkolwiek współpracy z komunistami z PPR.

Opowiadała się za utworzeniem rządu ludowego i przeprowadzeniem socjalistycznych reform społecznych po wyzwoleniu kraju. Przewodniczącym RPPS został P. Gajewski. Posiadała ona własną organizację bojową, Milicję Ludową Robotniczej Partii Polskich Socjalistów. W kwietniu 1943 r. weszła ona w skład Polskiej Armii Ludowej.

W listopadzie 1943 r. RPPS współtworzyła Naczelny Komitet Ludowy Zjednoczonych Stronnictw Demokratycznych i Socjalistycznych, a lutym 1944 r. – Centralizację Stronnictw Demokratycznych, Socjalistycznych i Syndykalistycznych gdzie była organizacją dominującą.

Jesienią 1943 r. grupa działaczy RPPS, łamiąc stanowisko III zjazdu partii, podjęła współpracę z PPR i dokonała rozłamu w partii. Jej przedstawiciele weszli w skład Krajowej Rady Narodowej i podporządkowali się dowództwu AL, wcielając doń część oddziałów Milicji Ludowej RPPS. Zwołali oni w V 1944 r. IV zjazd partii uzyskując poparcie sześciu okręgów RPPS oraz wielu oficerów Milicji Ludowej RPPS.

Pozostała część RPPS, odrzucająca współpracę z komunistami, zmieniła w czerwcu 1944 r. nazwę partii na PPS-Lewica.

W lipcu 1944 r. przedstawiciele RPPS uczestniczyli w powołaniu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. We wrześniu 1944 r. RPPS współtworzyła tzw. odrodzoną PPS. W czasie powstania warszawskiego oba odłamy ponownie połączyły się a w stolicy weszły w skład Powstańczego Porozumienia Demokratycznego, które uznało PKWN. Jego pionem zbrojnym były połączone siły zbrojne AL, PAL, KB. Organem prasowym RPPS był "Robotnik".

Zobacz też: Socjalistyczna Organizacja Bojowa