Polska Partia Socjalistyczna - Wolność, Równość, Niepodległość
Z Wikipedii
Polska Partia Socjalistyczna - Wolność, Równość, Niepodległość (PPS-WRN), znana także jako Centralne Kierownictwo Ruchu Mas Pracujących Miast i Wsi - Wolność Równość Niepodległość.
Polska Partia Socjalistyczna była jedyną lewicową partią działającą od początku w konspiracji. Jej kierownictwo we wrześniu 1939 r. podjęło decyzję o zawieszeniu partii.W pierwszych dniach października 1939 r. zaczęto tworzyć nielegalną kadrową organizację PPS, w której skład weszli: Kazimierz Pużak, Zygmunt Zaremba, B. Dratwa, J. Dzięgielewski i Tadeusz Szturm de Sztrem. Organizacja ta na początku 1940 roku przyjęła nazwę Wolność-Równość-Niepodległość[1]. PPS-WRN reprezentowała prawe skrzydło partii i była popierana przez część kierownictwa PPS . Lewica dawnego PPS pozostawiona poza PPS-WRN stworzyła we wrześniu 1940 organizację Polscy Socjaliści (przekształcona w 1943 w Robotniczą Partię Polskich Socjalistów).
PPS WRN związana była z działającym na uchodźstwie Komitetem Zagranicznym PPS.
Jedno z głównych polskich stronnictw politycznych w okresie II wojny światowej.
W lipcu 1945 partia rozwiązała się. Niektórzy działacze wstąpili do komunistycznej PPS, niektórzy działali w konspiracji lub na emigracji.
Ramie zbrojne: Gwardia Ludowa WRN (1940 wcieloną do ZWZ z zachowaniem autonomii), Milicja Robotnicza PPS-WRN, Socjalistyczne Oddziały Bezpieczeństwa, Straż Przemysłowa. Zobacz też Socjalistyczna Organizacja Bojowa.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Leinwand Artur, Tadeusz Szturm de Sztrem", PWN, Warszawa 1987
