Polska Armia Ludowa
Z Wikipedii
Polska Armia Ludowa (PAL) – lewicowa konspiracyjna organizacja zbrojna z okresu II wojny światowej.
Została utworzona w kwietniu 1943 r. w wyniku połączenia Milicji Ludowej Robotniczej Partii Polskich Socjalistów, części oddziałów Gwardii Obrony Narodowej, Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej oraz części Komendy Obrońców Polski.
Polska Armia Ludowa liczyła kilka tysięcy ludzi. Działała w Warszawie, w województwie łódzkim i kieleckim.
Jej działalność koncentrowała się głównie na sabotażu kolejowym i propagandzie. Działały pojedyncze oddziały partyzanckie PAL. Głównym komendantem organizacji był Henryk Borucki ps. "Czarny". Szefem sztabu i jego zastępcą oraz dowódcą Okręgu Warszawskiego był płk Julian Skokowski. Wg materiałów znajdujących się w Instytucie Pamięci Narodowej obydwaj byli agentami niemieckimi, Skokowski agentem Abwehry, a Borucki agentem Gestapo.
Od listopada 1943 r. organizacja była podporządkowana Naczelnemu Komitetowi Ludowemu Zjednoczonych Stronnictw Demokratycznych i Socjalistycznych.
Z powodu różnic ideologicznych Polska Armia Ludowa nie połączyła się z AK. 27 lipca 1944 roku organizacja podpisała porozumienie o współpracy z Korpusem Bezpieczeństwa. Jej oddziały walczyły w powstaniu warszawskim na Woli, Starówce, Śródmieściu i Mokotowie liczyły ogółem paruset żołnierzy. 15 września 1944 r. włączona do Połączonych Sił Zbrojnych AL, PAL i KB. Organizację rozwiązano w styczniu 1945 r. Organem prasowym organizacji było pismo "Kurier" zaś w powstaniu-"Kurier Mokotowski".
