Z Wikipedii
Rokitniczka (Acrocephalus schoenobaenus (L., 1758)) - niewielki ptak wędrowny z rodziny pokrzewkowatych, zamieszkujący Europę (poza półwyspami: Skandynawskim, Apenińskim i Bałkańskim) oraz zachodnią Syberię. Zimuje w Afryce równikowej. Przelatuje w kwietniu-maju oraz sierpniu-wrześniu. W Polsce nieliczny ptak lęgowy niżu (lokalnie może być dość liczny).
- Cechy gatunku
- Obie płci ubarwione jednakowo. Wierzch głowy i grzbiet w charakterystyczne, brązowe i czarne paski, nad okiem przebiega biała brew. Wierzch ciała oliwkowobrązowy z ciemnym kreskowaniem. Skrzydła beżowobrązowe, część lotek ma białe brzegi. Spód ciała jasny - brzuch i gardło białe, a boki bladopomarańczowe. Mało płochliwa, pozwala na obserwację z odległości nawet kilku kroków.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 14 cm
rozpiętość skrzydeł 20 cm
waga ok. 12 g
- Biotop
- Tereny podmokłe, dobrze nasłonecznione, okolice jezior, stawów, torfowisk, bagna z gęstą roślinnością w postaci trzcin, turzyc i tataraku.
- Gniazdo
- W kępie turzyc, czasem w gałązkach niezbyt gęstego krzewu.
- Jaja
- Dwa lęgi w roku, z czego pierwszy w drugiej połowie maja, a drugi od połowy do końca czerwca. W zniesieniu 4-6 jaj, o średnich wymiarach 18x13 mm, które na jasnym tle posiadają gęste, zlewające się brązowe i szarawe plamki.
- Wysiadywanie
- Od złożenia ostatniego jaja trwa 12-13 dni. Często wysiadują jajo kukułki. Młode opuszczają gniazdo po 15-16 dniach.
- Pożywienie
- Drobne owady.
- Ochrona
- Objęta ochroną gatunkową.
[edytuj] Zobacz też