Ruch antynuklearny
Z Wikipedii
Ruch antynuklearny – ruch społeczny sprzeciwiający się wykorzystywaniu energii atomowej. Dąży on zarówno do rozbrojenia atomowego, jak i rezygnacji z produkcji energii atomowej na użytek cywilny. Domaga się zastąpienia jej przez technologie energooszczędne i odnawialne źródła energii. Zalicza się do nowych ruchów społecznych.
Początki ruchu antynuklearnego sięgają "marszów wielkanocnych" - zapoczątkowanych w 1958 roku demonstracji przeciw zbrojeniom nuklearnym organizowanych przez Campaign for Nuclear Disarmament (Kampanię na rzecz Rozbrojenia Nuklearnego). Raz do roku wielotysięczna manifestacja przechodziła pieszo 85 km z Londynu do Aldermaston (miejscowości, w której znajdował się ośrodek badań atomowych). Ruch szybko ogarnął także inne kraje. Największym poparciem społecznym cieszył się pod koniec lat 80., po katastrofie w Czarnobylu w roku 1986. W Polsce w roku 1989 ruch antynuklearny spowodował przerwanie budowy elektrowni jądrowej w Żarnowcu.
Główne argumenty ruchu antynuklearnego:
- produkcja energii atomowej powoduje powstanie toksycznych odpadów, których transport i składowanie mogą być niebezpieczne; odpady te stanowią ponadto obciążenie dla przyszłych pokoleń, co kłóci się z zasadą zrównoważonego rozwoju
- trudno oddzielić cywilne i militarne wykorzystanie energii atomowej, gdyż wiele krajów traktuje elektrownie atomowe jako pierwszy krok na drodze do stworzenia własnego arsenału jądrowego
- energetyka atomowa wiąże się z koniecznością centralizacji władzy
- elektrownie atomowe mogą być celem zamachów terrorystycznych
Krytycy ruchu antynuklearnego twierdzą często, że energia atomowa jest nieszkodliwa dla środowiska, gdyż nie powoduje emisji dwutlenku węgla.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Robert Jungk, Państwo atomowe: o postępie ku nieludzkości, przeł. Anna Tauszyńska, Warszawa 1982 (ISBN 83-06-00714-X)
- Energia jądrowa – mit i rzeczywistość, pod red. Dariusza Szweda, Warszawa 2006 (ISBN 83-85787-45-3)
