Rudolph Giuliani

Z Wikipedii

Rudolph Giuliani
Data urodzenia	1944
burmistrz Nowego Jorku
Okres urzędowania	od 1 stycznia 1994 do 31 grudnia 2001
Przynależność polityczna	Partia Republikańska
Poprzednik	David Dinkins
Następca	Michael Bloomberg

Rudolph Giuliani (Rudolph William Louis "Rudy" Giuliani III; ur. 28 maja 1944), burmistrz Nowego Jorku od 1 stycznia 1994 do 31 grudnia 2001.

Karierę polityczną rozpoczął jako prokurator, doprowadzając do skazania kilku czołowych finansistów z Wall Street za insider trading – nielegalny handel akcjami firmy, przez osobę z nią związaną (ang. inside – wewnątrz), z wykorzystaniem informacji, które nie są powszechnie znane, a które mają wpływ na kondycję tejże firmy. Później był urzędnikiem w Departamencie Sprawiedliwości.

Pierwszy raz startował w wyborach na burmistrza Nowego Jorku w roku 1989, z ramienia Partii Republikańskiej, jednak przegrał. Burmistrzem został dopiero w 1993.

Na początku swojej kadencji Giuliani wzmocnił policję i przeprowadził kampanię walki z przestępczością, oczyszczając Nowy Jork, który wcześniej był najbardziej niebezpiecznym miastem Stanów Zjednoczonych.

Harold Giuliani – ojciec przyszłego burmistrza Nowego Jorku i kandydata na prezydenta USA – 2 kwietnia 1934 r. trafił na półtora roku za kraty. Pobyt w Sing Sing pchnął karierę Harolda na nowe tory. W latach 40. Harold Giuliani zaczął ochraniać lichwiarski interes swego szwagra Leo D'Avanzo, który trudnił się także nielegalnymi zakładami bukmacherskimi. Gdy w 1944 r. przyszedł na świat Rudy, jego ojciec kijem baseballowym łamał nogi opornym dłużnikom, był także zamieszany w zabójstwa na zlecenie mafijnego klanu Lucchese, jednego z pięciu, które w latach 40. rządziły Nowym Jorkiem. Zmarł na raka prostaty w 1980 r., ale jego niechlubna przeszłość stała się powszechnie znana dopiero w 2006 r., po publikacji książki Wayne Barrett "Wielka iluzja: nieopowiedziana historia Rudy'ego Giulianiego i 11 września".

Giuliani junior, dziś czołowy kandydat republikanów na prezydenta, przez lata skrzętnie ukrywał rodzinny sekret. We wspomnieniach napisał tylko, że ojciec uczył go boksu, interesował się sportem i głosował na partię republikańską. Gdy Rudy w 1981 r. zaczął robić karierę w ministerstwie sprawiedliwości i FBI rutynowo pytała go o zdarzenia z przeszłości, mogące utrudnić mu walkę z przestępczością, nawet nie zająknął się o mafijnych powiązaniach ojca. Dziś Giuliani mówi, że to właśnie ojciec wpoił mu szacunek do prawa. Harold nie chciał, by syn poszedł w jego ślady. Rudy wziął to sobie podobno do serca.

Jest uważany za jednego z tzw. republikanów tylko z nazwy. Giuliani jest też członkiem liberalnego skrzydła w większości konserwatywnej Partii Republikańskiej (jest m.in. zwolennikiem prawa do przerywania ciąży, ochrony mniejszości seksualnych), co powoduje jego krytykę w środowiskach prawicy amerykańskiej.

W 2000 wystartował w wyborach do senatu przeciwko żonie Billa Clintona, Hillary, wycofał się jednak z przyczyn zdrowotnych (rak prostaty). Nieoficjalnie jednak mówiono, iż jego szanse zostały podkopane przez przyznanie się do zdrady małżeńskiej z sekretarką.

Od 11 września 2001 Giuliani jest również powszechnie szanowany za jego postawę w trakcie akcji ratunkowej po zamachu terrorystycznym na World Trade Center. Został za to uhonorowany tytułem Człowieka Roku 2001 przez Time, a także otrzymał z rąk królowej Elżbiety II Order Imperium Brytyjskiego.

Guiliani kandydował w wyborach prezydenckich w 2008 roku, jednak nie uzyskał nominacji Partii Republikanskiej.