Ryjonos piżmowy
Z Wikipedii
Ryjonos piżmowy | |||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Gromada | ssaki | ||||||||||||||||||||||||||||
Rząd | drapieżne | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzina | łasicowate | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzaj | Melogale | ||||||||||||||||||||||||||||
Gatunek | ryjonos piżmowy | ||||||||||||||||||||||||||||
Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
Melogale moschata | |||||||||||||||||||||||||||||
(Gray, 1831) | |||||||||||||||||||||||||||||
Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
Ryjonos piżmowy (Melogale moschata) - niewielki ssak drapieżny z rodziny łasicowatych, rodzaju Melogale.
- Występowanie
Występuje we wschodnich Indiach, południowo-wschodniej Azji, południowych Chinach oraz w Tajwanie.
- Cechy
Długość ciała: 33-43 cm Długość ogona: 14-23 cm Masa ciała: 1-3 kg
Budowa ciała podobna do kuny. Grzbiet barwy szaro- lub czarnobrązowej, strona brzuszna jaśniejsza. Na grzbiecie najczęściej biaława lub czerwonawa pręga. Na głowie czarne oraz żółtawe plamy. Układ plam na głowie jest cechą indywidualną każdego osobnika. Nos długi i ruchliwy, przypominający nos koati. Ogon puszysty, kończyny krótkie. Stopy wyposażone w długie, silne pazury służące do kopania.
- Środowisko życia
Obszary leśne i trawiaste.
- Tryb życia
Spędza dzień w samodzielnie wykopanych norach lub szczelinach skalnych. Na żerowanie wychodzi o zmierzchu i nocą. Tajwańskie ryjonosy są doskonałymi wspinaczami i można zaobserwować jak śpią w rozwidleniu konarów. Ryjonosy są dzikie i nieustraszone, zaatakowane lub w sytuacji bez wyjścia wydzielają, jak wiele łasicowatych okropny zapach.
- Pożywienie
Jest wszystkożerny. Zjada małe ssaki, owady, dżdżownice, żaby oraz owoce.
- Rozmnażanie
W maju lub czerwcu samica rodzi w norze 1 do 3 młodych. Są one długo zależne od mleka matki i obserwowano już w pełni wyrośnięte osobniki podczas ssania.
[edytuj] Bibliografia
- Jacek Ring (red.) Leksykon Zwierząt - SSAKI (2001) Wydawnictwo Horyzont