S-Video

Z Wikipedii

S-Video (ang. Separated Video), oddzielny sygnał wizyjny – standard przesyłania sygnału wizyjnego umożliwiający uzyskanie lepszej jakości niż w najczęściej spotykanym standardzie Composite video, dzięki oddzieleniu sygnału luminancji (informacje o jasności obrazu) od sygnału chrominancji (informacje o nasyceniu barw). Standard S-Video nazywany jest czasami Super Video lub Y/C, a także błędnie S-VHS. Złącze standardu S-Video przenosi tylko sygnał wizyjny, a sygnały fonii przesyłane są oddzielnymi przewodami.

Główną zaletą oddzielnego przesyłania sygnałów luminancji i chrominancji jest ostrzejszy obraz będący rezultatem szerszego pasma przenoszenia sygnału luminancji i wydajniejszej pracy dekodera kolorów (sygnał chrominancji). Obecnie standard ten jest popularny w odtwarzaczach DVD, niektórych magnetowidach, oraz wielu nowoczesnych odbiornikach telewizyjnych. Także wiele innych urządzeń elektronicznych, takich jak kamery wideo, karty graficzne komputerów posiadające funkcje telewizyjne czy konsole gier wideo, wykorzystują ten sposób transmisji sygnału wizyjnego.

[edytuj] Zasada działania

Widma sygnałów: a) composite, b) S-Video

Sygnały luminancji (oznaczony jako Y) i zmodulowany chrominancji (oznaczony jako C) przesyłane są osobnymi parami przewodów, przez co sygnał S-Video jest uznawany jako elementarny (składowy).

W standardzie Composite video (C-Video) sygnał luminancji jest filtrowany przez filtr dolnoprzepustowy w celu uniknięcia zakłóceń z przesyłanym na wyższej częstotliwości sygnałem chrominancji. W standardzie S-Video oba sygnały przesyłane są osobnymi przewodami, nie jest potrzebne stosowanie filtrów, a pasmo przenoszenia sygnału luminancji (jasności) jest szersze i umożliwia przeniesienie większej ilości informacji. Nie ma też problemu zakłóceń sygnału luminancji sygnałem chrominancji, dzięki czemu oba sygnały mają zdecydowanie lepszą jakość.

Jakość sygnału S-Video jest zależna od jakości przewodu połączeniowego. Niektóre, przede wszystkim tanie, przewody S-Video zwykle obniżają jakość przesyłanego obrazu, jeśli ich długość przekracza 5 metrów.

[edytuj] Rodzaje złącz S-Video

Standardowe 4-pinowe złącze S-Video typu mini-DIN

Obecnie najczęściej używanym złączem S-Video są 4-pinowe wtyczki typu mini-DIN o impedancji 75Ω, chociaż spotyka się również wtyczki 7-pinowe.

Zanim wtyczki mini-DIN stały się standardem, sygnał S-Video był przesyłany przewodami zakończonymi bardzo różnymi złączami, np. popularny w latach 80. XX wieku w Polsce mikrokomputer Commodore 64 posiadał 8-pinowe złącze własnego standardu przesyłające sygnał S-Video. Identyczne z obecnie stosowanym złącze mini-DIN posiadały komputery Apple, w których służyło ono jako uniwersalna magistrala Apple Desktop Bus obsługująca klawiaturę, mysz i inne urządzenia peryferyjne. Obecnie złącza S-Video typu mini-DIN są stosowane w laptopach.

Sygnał S-Video może być również przesyłany 21-pinowym uniwersalnym złączem SCART (popularnie nazywanym EURO), ale ponieważ sygnał S-Video nie jest ujęty w standardzie SCART może zaistnieć konieczność przeróbki wtyczki EURO (należy połączyć piny 15 i 20 kondensatorem ceramicznym o pojemności 470pF, który odcina składowe stałe sygnału i zabezpiecza wyjścia przed uszkodzeniem), w przeciwnym wypadku uzyskany obraz będzie czarno-biały (brak sygnału koloru – chrominancji).