Saab 17
Z Wikipedii
Saab 17 | |
Saab B17A w barwach lotnictwa szwedzkiego |
|
Dane podstawowe | |
Państwo | Szwecja |
Producent | Svenska Aeroplansk Aktiebolaget (SAAB) |
Typ | samolot bombowo-rozpoznawczy, bombowiec nurkujący |
Konstrukcja | metalowa, średniopłat |
Załoga | 2 (pilot i obserwator) |
Historia | |
Data oblotu | 1940 |
Lata produkcji | 1940 - ? |
Wycofanie ze służby | 1968 |
Dane techniczne | |
Napęd | patrz tabela |
Moc | patrz tabela |
Wymiary | |
Rozpiętość | patrz tabela |
Długość | patrz tabela |
Masa | |
Własna | patrz tabela |
Użyteczna | patrz tabela |
Startowa | patrz tabela |
Osiągi | |
Prędkość maksymalna | patrz tabela |
Prędkość przelotowa | patrz tabela |
Zasięg | patrz tabela |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 karabiny maszynowe Bofors M/22F kal. 7,9 mm (stałe) 1 karabin maszynowy Bofors M/22 kal. 7,9 mm (ruchomy) 500 kg bomb |
|
Użytkownicy | |
Szwecja, Dania, Finlandia, Austria, Etiopia | |
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
Saab 17 - szwedzki samolot bombowo-rozpoznawczy produkowany początkowo przez AB Svenska Järnvägsverkstädernas Aeroplanavdelning (ASJA), a później przez wytwórnię SAAB).
Spis treści |
[edytuj] Historia
Projekt samolotu oznaczonego jako L10 rozpoczęto w końcu lat 30. XX wieku w wytwórni AB Svenska Järnvägsverkstädernas Aeroplanavdelning, ale po jej połączeniu się z firmą SAAB w roku 1937 przemianowano go na Saab 17. Miał on zastąpić przestarzałe wodnosamoloty S 5, będący licencyjną wersja Heinkla He 5 i S 6 - licencyjny Fokker C.VD/E. Początkowo planowano wprowadzić na ich miejsce brytyjskie samoloty Hawker Hart, ale ostatecznie samolty te trafiły do służby w lotnictwie szwedzkim Flygvapnet jako bombowce. Starania o kontrakt na nowy samolot dla Flygvapnet podjęły dwie firmy: wytwórnia ASJA z projektem samolotu rozpoznawczego mogącego służyć także jako lekki bombowiec oznaczonego jako L-10 i AB Förenade Flygverkstäder (AFF) z projektem samolotu P 7. Porównanie parametrów obu maszyn wypadło korzystniej dla samolotu L-10 i to właśnie on został wybrany przez szwedzkie lotnictwo.
Opierając się na doświadczeniach zdobytych przy budowie bombowca B 5, będącego licencyjną wersją amerykańskiego Northrop 8-A 1 i korzystając z pomocy zatrudnionych w tym czasie w ASJA inżynierów amerykańskich, stworzono maszynę o sylwetce nieco podobnej do samolotu SB2C Helldiver, produkowanego w tym samym czasie w USA. Konstrukcja samolotu była całkowicie metalowa z dużą przeszkloną kabiną mieszczącą dwóch członków załogi: pilota i obserwatora, będącego jednocześnie radiooperatorem i strzelcem pokładowym obsługującym tylny karabin maszynowy kalibru 7,9 mm. W skrzydłach zamontowano dwa takie same karabiny. Konstrukcja skrzydeł została dodatkowo wzmocniona, między innymi przez zrezygnowanie z wnęk na podwozie główne, gdyż przewidywano użycie samolotu jako bombowca nurkującego. Podwozie samolotu było chowane, a właściwie składane w dość charakterystyczny sposób. Golenie podwozia umocowane prawie na krawędzi natarcia skrzydła i oprofilowane dość pokaźnych rozmiarów osłonami z blachy składały się do tyłu, przy czym koło podczas lotu pozostawało nieosłonięte. Po otwarciu podwozia w locie nurkowym, służyło ono jako hamulec aerodynamiczny. Do bombardowania z lotu nurkowego używano bomb podwieszonych pod skrzydłami i w komorze bombowej na specjalnym widelcu, który kierował bombę poza płaszczyznę śmigła. Łączna masa bomb wynosiła 700 kg; 400 kg w komorze bombowej, a reszta na zaczepach pod skrzydłami.
Zbudowano dwa prototypy, z których pierwszy oblatany 18 maja 1940 roku napędzany był silnikiem Bristol Mercury" XII o mocy 880 KM, a drugi amerykańskim Pratt & Whitney Twin Wasp o mocy 1065 KM.
Produkcja seryjna rozpoczęła się w 1940 roku. Zamówiono 322 samoloty w pięciu wersjach: dwóch zwiadowczych S 17BL i S 17BS, oraz trzech bombowych B 17A, B 17B i B 17C. Litery A, B i C w oznaczeniu wersji oznaczały model zastosowanego silnika, gdzie:
- A - skopiowany z Pratt & Whitney Twin Wasp silnik Svenska Flygmotor STW C-3 Twin Wasp o mocy 1065 KM
- B - silnik SFA Mercury XXIV o mocy 990 KM budowany na licencji firmy Bristol
- C - włoski silnik Piaggio P XI bis RC 40D o mocy 1020 KM
[edytuj] Wersje samolotu Saab 17
[edytuj] B 17B
Oblatany 1 grudnia 1941 roku. Początkowo używany jako bombowiec nurkujący przenoszący jedną 500 kg bombę, a po wprowadzeniu nowego bardziej skutecznego celownika bombowego typu BT-2 (m/42), jako klasyczny bombowiec lub bombardujący z łagodnego lotu nurkowego. Wyprodukowano 55 egzemplarzy samolotów tej wersji, z których ostatni został wycofany ze służby w 1948 roku.
[edytuj] S 17B
Wersja rozpoznawcza (S od Spaning - rozpoznawczy). Wyposażone w kamerę fotograficzną w komorze bombowej. Pozostały w służbie do 1949 roku. Budowany równolegle w dwóch wersjach różniących się podwoziem.
- S 17BL (L od Land - lądowy). Wyprodukowano 21 sztuk, a dalsze 44 przerobiono z wersji bombowej B 17B po zakończeniu wojny.
- S 17BS (S od Sjö - morski). Zastosowano podwozie pływakowe, oraz dwie dodatkowe pionowe powierzchnie stabilizujące na statecznikach poziomych. Wyprodukowano 38 sztuk, a kolejnych 18 przebudowano z lądowej wersji S 17BL.
[edytuj] B 17C
Ze względu na brak silników Twin Wasp produkowanych przez SFA potrzebnych do produkcji wersji A samolotu i zbyt małej mocy silnika Mercury XXIV, postanowiono zaimplementować silnik Piaggio P XI bis RC 40D, taki sam jak używany w zakupionych przez Szwecję włoskich myśliwcach Reggiane Re-2000. Łącznie zbudowano 77 egzemplarzy samolotów z tym silnikiem, ale ze względu na duże problemy z tą jednostką napędową, wersja B 17C została wycofana ze służby najszybciej.
[edytuj] B 17A
Budowana od 1942 roku wersja bombowa z silnikiem STW C-3G Twin Wasp produkcji SFA. Zbudowano 132 maszyny tego typu.
46 sztuk wersji B 17A sprzedano do Etiopii
[edytuj] Dane techniczne samolotów Saab 17
Wersja | B 17A | B 17B | B 17BS | B 17C |
Długość | 9,80 m | 9,80 m | 10,00 m | 10,00 m |
Wysokość | 4,00 m | 4,00 m | 4,80 m | 4,15 m |
Rozpiętość | 13,70 m | 13,70 m | 13,70 m | 13,70 m |
Silnik | STW C-3G Twin Wasp 1080 KM (794 kW) |
SFA Mercury" XXIV 990 KM (730 kW) |
SFA Mercury" XXIV 990 KM (730 kW) |
Piaggio P XI bis RC 40D 1040 KM (765 kW) |
Masa własna | 2600 kg | 2635 kg | 2700 kg | 2680 kg |
Masa startowa | 3970 kg | 3835 kg | 3800 kg | 3870 kg |
Prędkość maksymalna |
435 km/h | 395 km/h | 330 km/h | 435 km/h |
Prędkość przelotowa |
390 km/h | 375 km/h | 315 km/h | 370 km/h |
Pułap | 8700 m | 8000 m | 6800 m | 9800 m |
Zasięg | 1800 km | 1400 km | 2000 km | 1700 km |