Sancho II (król Portugalii)

Z Wikipedii

Sancho II (ur. 8 września 1207, zm. 4 stycznia 1248) był czwartym królem Portugalii od 1223 do 1248.

Sancho był najstarszym synem króla Portugalii, Alfonsa II i jego żony, infantki Urraki Kastylijskiej. Jako monarcha, Sancho, zajęty rekonkwistą, zaniedbał sprawy wewnętrzne kraju. Dodatkowo, narastał kryzys w stosunkach z Kościołem.

Sancho zignorował zagrożenie, co doprowadziło do spisku szlachty, kupców i kleru. Papież ogłosił króla heretykiem i zezwolił jego poddanym wybrać nowego króla. Nowym królem został jego brat, Alfons. Sancho został wygnany i niespełna rok później umarł na wygnaniu w Toledo.

[edytuj] Małżeństwo

Sancho około 1245 poślubił kastylijską damę - Mécię Lopes de Haro, wdowę po Alvaro Peres de Castro (córkę Lope Díaza II z Haro, i Urraki Alfonsy z Leónu - nieślubnej córki króla Alfonsa IX z Leonu). Para nie miała jednak upragnionych synów.