Sanok SN1
Z Wikipedii
| Dane tramwaju Sanok SN1 | |
 Zrekonstruowany wagon tramwajowy typu SN1 na moście Piłsudskiego w Krakowie |
|
| Długość | 10650 mm |
| Szerokość | 2200 mm |
| Wysokość | 3320 mm |
| Masa | 13000 kg |
| Liczba miejsc siedzących | 24 |
| Liczba miejsc stojących | 32 |
| Liczba i moc silników | 2 × 33 kW |
Sanok SN1 to oznaczenie tramwaju elektrycznego wytwarzanego w latach 1912-1936 w zakładach w Sanoku i Grazu i eksploatowanego w Krakowie.
Spis treści |
[edytuj] Konstrukcja
Wagony typu SN1 to jednoczłonowe, dwustronne i dwukierunkowe wozy silnikowe. Drewniane pudło wagonu osadzono na dwuosiowym podwoziu resorowanym piórowo i sprężynowo. Tramwaj posiada hamulec elektryczny i ręczny, a zasilanie zapewnia odbierak lirowy (obecie zastąpiony pantografem skrzynkowym). Maksymalna prędkość pojazdu wynosi 40 km/h.
Wewnątrz umieszczono dwa przedziały (oddzielone przesuwanymi drzwiami) z podłużnymi ławkami: w klasie pierwszej pokrytymi skórzanym obiciem, w klasie drugiej drewniane. Podział na klasy zlikwidowany został w latach 20. XX wieku. Obniżone pomosty oddzielone zostały przesuwanymi drzwiami od części pasażerskiej.
[edytuj] Wersje
Wagony produkowane były w trzech seriach: dwie pierwsze w Sanoku, natomiast ostatnia w Grazu. Różniły się one szczegółami budowy. Łącznie wyprodukowano 40 sztuk.
Oprócz wagonów silnikowych we własnych warsztatach wyprodukowano także w latach 1912-1920 serię 20 doczep PN1.
[edytuj] Eksploatacja
Wagony SN1 (S - silnikowy, N - normalnotorowy) były pierwszymi normalnotorowymi (roztsaw szyn 1435 mm) tramwajami eksploatowanymi w Krakowie. W trakcie eksploatacji w latach 1928-1936 przebudowywano na wagony silnikowe także 6 doczep PN1. Ostatecznie tramwaje SN1 zostały wycofane w roku 1969, a w roku 1995 dla celów muzealnych zrekonstruowano z trzech ocalałych wozów tego typu jeden wagon i nadano mu nr 37. Uczestniczy on w przejazdach okolicznościowych.
Wagony SN1 zwane były w Krakowie grackimi (od miasta Graz), natomiast doczepy PN1 nazywano wiatrówkami.
