Sarin
Z Wikipedii
Sarin | |||
|
|||
Ogólne informacje | |||
Wzór sumaryczny | C4H10FO2P | ||
SMILES | CC(C)OP(=O)(C)F | ||
Masa molowa | 140,1 g/mol | ||
Identyfikacja | |||
Numer CAS | 107-44-8 | ||
PubChem | |||
Właściwości | |||
Gęstość i stan skupienia | 1,0887 g/cm3 ; ciecz | ||
Temperatura topnienia | -56 °C (217,15 K) | ||
Temperatura wrzenia | 158 °C (431,15 K) | ||
Niebezpieczeństwa | |||
NFPA 704 | |||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
Sarin (trylon 144, trylon 46) (Nazwa systematyczna: metylofosfonofluorek O-izopropylu) - silnie toksyczny związek chemiczny stosowany jako chemiczny środek bojowy, zaliczany do grupy środków paralityczno-drgawkowych. Pochodna kwasu fosforowego. Wzór sumaryczny: C4H10O2PF.
Sarin to bezbarwna, bezwonna ciecz, łatwo mieszająca się z wodą i rozpuszczalnikami organicznymi. W temperaturze pokojowej sarin posiada wysoką prężność pary. Wnika do organizmu poprzez drogi oddechowe i skórę. Kilkanaście miligramów sarinu powoduje śmierć po kilku minutach. Okres zdrowienia po zatruciu trwa bardzo długo.
Sarin został otrzymany w 1938 roku w Niemczech przez Gerharda Schradera. Podczas II wojny światowej środek trafił do masowej produkcji na potrzeby niemieckiej armii, nigdy jednak nie został użyty przeciwko aliantom w obawie przed wszczęciem wyniszczającej wojny chemicznej.
20 marca 1995 r. sarin użyty został w tokijskim metrze przez członków sekty Najwyższa Prawda. 12 osób zginęło a ponad 5 500 ucierpiało w wyniku kontaktu z trującymi oparami i było hospitalizowanych.
Zobacz też: cyklosarin, tabun