Seweryn Lutostański

Z Wikipedii

Seweryn Lutostański (ur. 8 stycznia 1839, zm. 2 lutego 1905 w Warszawie), prawnik polski, sędzia.

Był synem Wincentego (1810-1889), z drobnej szlachty herbu Ślepowron, i Aleksandry z Porazińskich. Studiował prawo na uniwersytetach w Moskwie i Petersburgu. Pracował w Departamencie Senatu w Warszawie, od 1876 był członkiem Sądu Okręgowego w Radomiu, od 1883 członkiem Izby Sądowej (sądu apelacyjnego) w Warszawie, początkowo w departamencie karnym, a od 1886 cywilnym. Słynął z dogłębnej znajomości prawa i pedantycznosci w podchodzeniu do spraw.

Publikował prace z prawa karnego w "Gazecie Sądowej Warszawskiej", wchodził w skład komitetu redakcyjnego, redagował kronikę kryminalną (potem cywilną) oraz dział odpowiedzi prawnych. Działał w kilku organizacjach społecznych, był członkiem zarządu Towarzystwa Osad Rolniczych (zakładów poprawczych dla młodocianych przestępców), członkiem zarządu Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, członkiem rzeczywistym Kasy Pomocy Naukowej im. Mianowskiego. Przeszedł na emeryturę w 1904. Został pochowany na Powązkach.

Z małżeństwa z Marią Chmielewską (zm. 1915) miał czworo dzieci: synów Jana (1872-1937, inżyniera mechanika, kierownika warsztatów kolejki wilanowskiej, właściciela fabryki wyrobów metalowych), Karola (1880-1939, prawnika, profesora Uniwersytetu Warszawskiego) oraz córki Aleksandrę (ur. 1874, żonę inżyniera elektryka Józefa Rząśnickiego) i Jadwigę (1887-1961, żonę historyka Władysława Konopczyńskiego).

Źródła:

• Polski Słownik Biograficzny, tom XVIII, 1973