Siemion Ignatiew
Z Wikipedii
Siemion Ignatiew (1904 - 1983) - wysoki funkcjonariusz radzieckiej służby bezpieczeństwa i wywiadu, szef Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego - MGB w latach 1951 - 1953.
Urodzony na Ukrainie, od 1914 roku pracował m.in. jako pomocnik ślusarza. W aparacie państwowym rozpoczął pracę w 1920 roku, wstępując do milicji, następnie przeniesiony do policji politycznej Czeka, członek partii komunistycznej od 1924 roku.
Ukończył Akademię Przemysłową i w 1935 roku obejmował różne stanowiska w aparacie partyjnym, był m.in. pierwszym sekretarzem Komitetu Buriacko-Mongolskiego, pierwszym sekretarzem Komitetu Baszkirskiego oraz drugim sekretarzem Komitetu Centralnego Białorusi. Po II wojnie światowej kierownik działu kadr w Komitecie Centralnym. Po aresztowaniu Wiktora Abakumowa, zastąpił na stanowisku pełniącego obowiązki ministra bezpieczeństwa państwowego MGB Siergieja Ogolcowa. Zajmował się m.in. śledztwem przeciwko byłemu ministrowi MGB oskarżonemu o szpiegostwo oraz organizował na polecenie Stalina tzw. "sprawę lekarzy". W 1952 roku wybrany na członka KC i Prezydium. W 1953 roku po śmierci Stalina i przyłączeniu Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego (MGB) do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (MVD) zwolniony ze stanowiska szefa MGB i przesunięty na stanowisko sektetarza KC. Po przejęciu MVD przez Ławrientija Berię został na jego polecenie usunięty z funkcji partyjnych i Komitetu Centralnego.
Po aresztowaniu Berii w czerwcu 1953 roku Ignatiewowi przywrócono członkostwo w KC i skierowano na wcześniej już sprawowane stanowisko pierwszego sekretarza Baszkirskiego i Tatarskiego Komitetu Obwodowego, gdzie pracował aż do emerytury w 1960 roku.
