Sighişoara
Z Wikipedii
Współrzędne: 46°13' N 24°47' E
| Sighişoara | |||
|
|||
| Państwo |  Rumunia |
||
| Okręg | Mureş | ||
| Mer | Ioan Dorin Dăneşans | ||
| Położenie | 46° 13' N 24° 47' E |
||
| Ludność (2002) • liczba ludności |
32 287 |
||
| Miasta partnerskie |  Zamość |
||
|
Położenie na mapie kraju
  Sighişoara
|
|||
| Strona internetowa miasta | |||
Sighişoara (węg. Segesvár, niem. Schäßburg, łac. Castrum Sex) to miasto w środkowej Rumunii, nad rzeką Wielką Tyrnawą w Siedmiogrodzie. Jednen z najlepiej zachowanych średniowiecznych zespołów miejskich w Europie środkowo-wschodniej. W 1849 miała tu miejsce jedna z bitew w powstaniu węgierskim, w której najprawdopodobniej poległ adiutant Bema, wybitny węgierski poeta Sándor Petőfi.
[edytuj] Historia
W wieku XII niemieccy osadnicy i handlarze, zwani Sasami przez miejscowych, zostali sprowadzeni do Siedmiogrodu przez króla Węgier by zasiedlić i bronić granic jego królestwa. Kronikarz Krauss datuje osiedla saksońskie w Sighişoarze na 1191 rok. Miasto przed 1280 rokiem nazywało się z łaciny Castrum Sex, natomiast od około 1280 Niemcy nazwali je Schespurch. W 1337 Sighişoara stała się domeną królewską i otrzymała prawa miejskie w 1367 roku jako Civitas de Segusvar. Miasto odgrywało ważną strategiczną i handlową rolę na rubieżach Europy Środkowej przez kilka stuleci. Sighişoara stała się jednym z najważniejszych miast Siedmiogrodu (Transylwanii), odwiedzanym przez rzemieślników z całego Cesarstwa. Niemieccy rzemieślnicy dominowali w gospodarce miasta do tego stopnia, że sami zbudowali fortyfikacje obronne. Szacuje się, że między XVI i XVII stuleciem w Sighişoarze istaniało 15 glidii i 20 cechów rzemieślniczych. W Sighişoarze mieszkał też barokowy rzeźbiarz Elias Nicolai. Książę Wołoszczyzny, Vlad Dracul, bił tutaj monety oraz wydał pierwszy dokument zawierający rumuńską nazwę miasta „Sighişoara”. Miasto było też siedzibą Jerzego Rakoczego, wybranego księciem Siedmiogrodu i królem Węgier w 1631 r. Sighişoara przecierpiała okupację turecką, pożary i zarazy miedzy XVII i XVIII wiekiem. Niedaleka Równina Albeşti była miejscem Bitwy pod Sighişoarą (węg. Segesvárem), gdzie rewolucyjna armia węgierska pod wodzą Józefa Bema została pokonana przez armię rosyjską dowodzoną przez Ludersa 31 lipca 1849 r. Pomnik wzniesiono w 1852 roku ku czci rosyjskiego generała Skariatina, poległego w tej bitwie. Powszechnie uważa się że także węgierski poeta Sándor Petőfi zginął w tej bitwie. Pomnik ku jego pamięci wzniesiono w 1897 r. Po I wojnie światowej Sighişoara przeszła w wyniku rozpadu Austro-Węgier w granice Królestwa Rumunii.
[edytuj] Zabytki
Centrum Sighişoary znajduje się pod ochroną jako znakomity przykład niewielkiego ufortyfikowanego średniowiecznego grodu, wpisanego na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Co roku w lipcu w starej twierdzy odbywa się Festiwal Średniowieczny. Na szczęście nie doszło do budowy Parku Tematycznego Drakuli (Dracula-Landu), który zniszczyłby średniowieczny charakter miasta i jego otoczenie.
Sighişoara jest prawdopodobnie najbardziej czarującym średniowiecznym miastem Siedmiogrodu z powodu znakomicie zachowanego Starego Miasta. Punktem charakterystycznym miasta jest stara Wieża Zegarowa, wysoka na 64 m, wzniesiona w 1556 roku. Dziś mieści się w niej Muzeum Historyczne. Innymi interesującymi atrakcjami są:
- XIV-wieczna twierdza
- Dom Paulinus, niedaleko Wieży Zegarowej, dziś mieści się tam restauracja
[edytuj] Linki zewnętrzne
 Jedna z wąskich uliczek Sighişoary |
 Wieża zegarowa |
 Średnioweczne zabudowania Sighişoary |
 Stary cmentarz niemiecki w Sighişoarze |
