Silnik o zapłonie iskrowym
Z Wikipedii
Silnik o zapłonie iskrowym (ZI) jest silnikiem cieplnym spalinowym o spalaniu wewnętrznym, w którym spalanie ładunku zainicjowane jest iskrą powstającą pomiędzy elektrodami świecy zapłonowej.
Paliwem spalanym w silniku iskrowym musi być paliwo intensywnie parujace w układzie zasilania silnika w paliwo lub w cylindrze silnika. Stosowanymi paliwami są:
- wytworzone na bazie węglowodorów płynnych paliwa benzyna, etylina,
- LPG gaz płynny,
- gaz ziemny - CNG,
- metanol,
- alkohol etylowy (jako samodzielne paliwo lub jako dodatek do benzyn).
Silnik o zapłonie iskrowym znany jest także pod nazwą: silnik benzynowy i silnik gaźnikowy chociaż znaczenie tych nazw nieco się różni.
Silnik iskrowy może być zbudowany w układzie silnika dwusuwowego, jak i w układzie czterosuwowym istnieje jeszcze tzw. silnik Wankla z obrotowym tłokiem (rotorem) jest jednak bardzo rzadko stosowany.
Zaletami silnika iskrowego są:
- łatwy rozruch niezależnie od temperatury zewnętrznej silnika,
- dobra szybkobieżność (szybka reakcja na "dodanie gazu"),
- łatwość uzyskiwania wysokich obrotów pracy,
- stosunkowo wysoka uzyskiwana moc,
- dość lekka konstrukcja,
- niezbyt skomplikowana konstrukcja układu zasilania.
Te ważne zalety są jednak okupione kilkoma istotnymi wadami takimi jak:
- mniejsza sprawność energetyczna (większe jednostkowe zużycie paliwa),
- nieco mniejsza trwałość w stosunku do silnika wysokoprężnego.
Wraz z rozwojem silników wysokoprężnych znaczenie silników o zapłonie iskrowym nieco maleje.
