Simtek
Z Wikipedii
| Simtek | |
| Pełna nazwa | Simtek Grand Prix Ltd. |
| Aktywna | 1994 - 1995 |
| Ważni ludzie | |
| Założyciel | Nick Wirth |
| Inne | |
| Debiut | Grand Prix Brazylii 1994 |
| Ostatni wyścig | Grand Prix Monako 1995 |
Simtek - zespół Formuły 1, założony przez Nicka Wirtha i uczestniczący w niej w sezonie 1994 i pięciu pierwszych wyścigach sezonu 1995.
Firma badawczo-konstrukcyjna Simtek (skrót od Simulation Technology) powstała w roku 1989 i pracowała głównie na potrzeby zespołów Formuły 1 (np. Ligiera czy Andrea Mody); ponadto z ich usług korzystali m.in. BMW i rząd Francji.
W 1993 roku Nick Wirth postanowił, że utworzy zespół Simtek Grand Prix. Związał się z sir Jackiem Brabhamem, a jeden z jego synów, David, mający już za sobą starty w Formule 1 (w sezonie 1990 wystartował w 8 wyścigach w zespole swojego ojca), został zakontraktowany jako kierowca zespołu. Postanowiono także, iż firma będzie wynajmować silniki Forda (w sezonie 1994 poza Simtekiem z identycznych silników korzystali również Footwork, Larrousse i Minardi) oraz opony Goodyear (jedyny w tamtych czasach dostawca opon dla Formuły 1). Ponadto pozyskano znanego sponsora, stację muzyczną MTV. Drugim zaś kandydatem na kierowcę miał być człowiek, który przyniesie odpowiednie wsparcie finansowe. Ostatecznie postawiono na Rolanda Ratzenbergera. Ciekawostką jest, że obaj kierowcy byli starsi od swojego szefa.
[edytuj] 1994
Do sezonu 1994 zespół MTV Simtek Ford podchodził w miarę optymistycznie; obawiano się głównie kondycji przestarzałych, "klientowskich" silników. Pierwsze ogromne rozczarowanie przyszło już podczas Grand Prix Brazylii. Ratzenberger nie zakwalifikował się do wyścigu, Brabham zajął ostatnie miejsce, które pozwalało wziąć udział w wyścigu (26.) i dojechał do mety ostatni - dwunasty. Do Grand Prix Pacyfiku zakwalifikowali się już zarówno Brabham jak i Ratzenberger, jednakże to tylko Austriak dojechał do mety, w dodatku ostatni. Trzecim wyścigiem w kalendarzu było Grand Prix San Marino. Wyścig, w którym zginęło dwóch kierowców, a mogło jeszcze kolejnych czterech.
Pierwsze niepokojące wiadomości pojawiły się już na pierwszym wolnym treningu, w piątek. Jordan-Hart Brazylijczyka Rubensa Barrichello wzbił się w powietrze, uderzył w bandę, przekoziołkował i doszczętnie rozbity wylądował na poboczu toru. Cała sytuacja wyglądała bardzo groźnie, Barrichello odwieziono do szpitala, ale okazało się, że "tylko" stracił przytomność i złamał nos. Nazajutrz, 30 kwietnia, Simtekowi Rolanda Ratzenbergera przy prędkości ponad 300 km/h urwał się spoiler, a Austriak uderzył w betonową ścianę na zakręcie Villeneuve. Jego samochód został doszczętnie rozbity, a Ratzenbergera przewieziono do szpitala w Bolonii, gdzie niestety zmarł. Nazajutrz, podczas wyścigu, na pierwszym okrążeniu doszło do kolizji Pedro Lamy'ego z Jyrkim Järvilehto, któremu zgasł silnik; Lamy przyznał później, że gdyby uderzył w Benettona Lehto pod innym kątem, prawdopodobnie obaj by zginęli. Na siódmym okrążeniu na zakręcie Tamburello w ścianę przy prędkości ponad 200 km/h uderzył lider wyścigu, Ayrton Senna. Brazylijczyk umarł w szpitalu; w kokpicie jego Williamsa znaleziono austriacką flagę, którą Senna po ewentualnym zwycięstwie w wyścigu chciał wystawić na publiczny widok i przejechać z nią jedno honorowe okrążenie - na cześć Ratzenbergera. W dalszej części wyścigu Érik Comas był o krok od tragedii po tym, gdy w wyniku nieporozumienia wyjechał na tor - niewiele brakowało, a uderzyłby swoim Larroussem w helikopter medyczny.
Do następnego wyścigu - o Grand Prix Monako - zespół wystawił tylko jeden bolid, chcąc w ten sposób uczcić pamięć Ratzenbergera; drugim powodem była niemożność odbudowania drugiego samochodu na czas. Do Grand Prix Hiszpanii obok Davida Brabhama zgłoszony został debiutant, Andrea Montermini, jednak jeszcze przed wyścigiem rozbił on samochód i ponownie do wyścigu stanął tylko Brabham. Od następnego wyścigu, Grand Prix Francji w zespole jeździł Francuz Jean-Marc Gounon, który niemało płacił za miejsce w bolidzie, a z którym wiązano spore nadzieje; jednak i on nie był w stanie nawiązać rywalizacji z czołówką. W dalszej częśći sezonu bolid Simtek prowadzili również "Mimmo" Schiattarella (wystartował w dwóch wyścigach - Grand Prix Europy oraz Grand Prix Australii) oraz Taki Inoue (w Grand Prix Japonii, gdzie przejechał zaledwie trzy okrążenia).
Ostatecznie w sezonie 1994 kierowcy Simteka nie zdobyli ani jednego punktu, a najlepszym wynikiem było dziewiąte miejsce Gounona w Grand Prix Francji.
[edytuj] 1995
Małym sukcesem ekipy Simtek przed sezonem 1995 było zaangażowanie w charakterze kierowcy Holendra Josa Verstappena, który w poprzednim sezonie jeździł w zespole Benetton. Simtek zgodził się przyjąć do swojego zespołu Verstappena (Benetton chciał znaleźć miejsce w jakimś zespole dla - nadal swojego - kierowcy) i ponadto dostał gwarancję, iż będzie otrzymywać od Benettona skrzynie biegów. Drugim kierowcą zespołu w pierwszej połowie sezonu miał być "Mimmo" Schiattarella, w drugiej - Hideki Noda (oboje kierowcy za miejsce w zespole płacili określoną ilość gotówki). Zespół nadal korzystał z silników Forda, jednakże całkowicie nowej generacji. Pierwszego wyścigu sezonu, Grand Prix Brazylii, obaj kierowcy nie ukończyli. Lepiej mogło być w Grand Prix Argentyny, albowiem Verstappen wywalczył rewelacyjne jak na możliwości zespołu czternaste pole startowe, jednak nie dojechał do mety. Schiattarella, startując z dwudziestej pozycji, zajął dziewiąte miejsce. Wyścigu o Grand Prix San Marino obaj zawodnicy nie ukończyli, w Hiszpanii natomiast Verstappen był dwunasty, a jego partner z zespołu piętnasty.
Wkrótce potem Nick Wirth oświadczył, iż zespół ma sześć milionów dolarów zadłużenia; nie znaleziono jednakże nowych sponsorów czy inwestorów, i po Grand Prix Monako, do którego ostatecznie Verstappen i Schiattarella nie przystąpili, zespół MTV Simtek Ford wycofał się z Formuły 1.
W zespole Simtek w 21 wyścigach wystartowało sześciu kierowców (David Brabham, Roland Ratzenberger, Jean-Marc Gounon, Domenico Schiattarella, Taki Inoue i Jos Verstappen; ponadto Andrea Montermini nie zakwalifikował się do jedynego wyścigu, do którego był zgłoszony). Żaden z nich nie wywalczył choćby jednego punktu.
