Skalnica gronkowa

Z Wikipedii

Skalnica gronkowa
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	skalnicowce
Rodzina	skalnicowate
Rodzaj	skalnica
Gatunek	skalnica gronkowa
Nazwa systematyczna
Saxifraga paniculata Mill.
Synonimy
Saxifraga aizoon Jacq.
Galeria zdjęć i grafik

Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) – gatunek byliny należący do rodziny skalnicowatych. Występuje w Europie, Azji i w Ameryce Północnej. W Polsce występuje w Tatrach, w Pieninach, na Babiej Górze i na Podhalu^[1]. W górach jest rośliną dość pospolitą, poza tym obszarem spotyka się ją rzadko, tylko na obszarze między Krakowem i Wieluniem^[2].

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Ochrona 3 Zastosowanie 4 Przypisy 4.1 Bibliografia

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój

Typowa roślina poduszkowa, tworząca silnie zbite, niziutkie darnie.

Łodyga

Wzniesione, słabo ulistnione i nierozgałęzione łodyżki kwiatostanowe osiągają wysokość do 40 cm.

Liście

Grube, sinawozielonej barwy, długości 1-5 cm, owalne i wydłużone, o drobno piłkowanych brzegach i orzęsionej nasadzie. Szczyt liści tępy, lub zaostrzony. Liście przy ziemi tworzą zbitą różyczkę liściową składającą się z liści i krótkich, płonnych łodyżek. Na górnej stronie liści występują charakterystyczne, małe dołeczki, tzw. wypotniki, pokryte płytkami wapienia. Największe skupienie tych płytek wapienia znajduje się wokół brzegów liści, nadając im białą barwę. Liście na łodydze kwiatostanowej są mniejsze od liści przyziemnej różyczki i bardziej wydłużone. Ustawione są naprzemianlegle, rzadko.

Kwiaty

Kwiaty zebrane w wiechę lub podbaldach na szczycie łodyżki kwiatostanowej. Wyrastają na długich szypułkach. Ich nagi kielich składa się z 5 jajowatych działek zielonej barwy, korona z 5 białych płatków 2-3 krotnie wiekszych od działek kielicha, nakrapianych drobniutko czerwonymi plamkami. Wewnątrz okwiatu 10 pręcików i jeden słupek z dwoma szyjkami. Kwiaty kwitną od czerwca do lipca, zapylane są przez muchy.

Owoc

Mieszki zawierające bardzo lekkie nasiona, wysypujące się przy drobnych nawet drganiach lub podczas wiatru.

Biotop, wymagania

Preferuje podłoże wapienne, ale rośnie też na granicie. Jest gatunkiem arktyczno-alpejskim. Występuje głównie na skałkach, piargach, niskich murawach, w kosówce. Jest wytrzymała na suszę – w grubych liściach magazynuje wodę. Rozmnaża się nie tylko przez nasiona, ale również wegetatywnie – na krótkich rozłogach wytwarzane są różyczki liściowe, które mogą być roznoszone przez zwierzęta, wodę i wiatr. W Tatrach występuje od regla dolnego aż po piętro turniowe. Chamefit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Saxifrago-Festucetum versicoloris i związku zespołów (All.) Potentillion caulescentis^[3].

[edytuj] Ochrona

Roślina objęta ochroną gatunkową

[edytuj] Zastosowanie

• Roślina uprawna : uprawiana jako roślina ozdobna, szczególnie w ogródkach skalnych.

Zobacz też: rośliny tatrzańskie.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia