Skocznia narciarska w Dolinie Jaworzynki
Z Wikipedii
Skocznia narciarska w Dolinie Jaworzynki - skocznia narciarska, powstała w 1921.
Pomysł na zbudowanie wielkiej odskoczni w Jaworzynce padł w 1920. W styczniu 1921 skocznia projektu Aleksandra Schiele była już gotowa do zawodów, jednak otwarto ją 8 marca. Była wtedy największą skocznią w Zakopanem.
Prawdopodobnie pierwszymy zawodami w Dolinie Jaworzynki były Mistrzostwa Polski w 1921. Zwyciężył w nich Andrzej Krzeptowski I, skacząc 14 metrów.
W 1923 zmodernizowano obiekt. W styczniu tego roku zorganizowano konkurs, w którym Aleksander Rozmus osiągnał 30,5 metra.
W 1924 na skoczni odbył się duży konkurs skoków, w którym zwyciężył Henryk Mückenbrunn, skacząc w jednym skoków najdalej tamtego dnia, 24,5m.
W 1925 Jaworzynka była areną zmagań w Mistrzostwach Zakopanego (równych MP), kiedy to po raz kolejny wygrał Henryk Mückenbrunn.
Po zbudowaniu w 1925 Wielkiej Krokwi, obiekt w Dolinie Jaworzynki zaczął być mniej wykorzystywanym w konkursach skoków, z powodu nowoczesności i wielkości nowej skoczni, choć Jaworzynka była jeszcze raz modernizowana.
7 marca odbyły się zawody, w których padł ostatni rekord skoczni - 36 metrów Františka Wende z Czechosłowacji.
Obiekt ostatecznie rozebrano w 1930.
Duże: Malinka • Wielka Krokiew
Normalne: Krucza Skała • Orlinek • Skalite • Średnia Krokiew
Średnie: Biła K 50 • Łabajów K 65 • Mała Krokiew • Goleszów K 50
Małe: Beskidek • Biła K 33 • Centrum • Gilowice K 20 • Goleszów K 30 • Iwonicz-Zdrój • Łabajów K 35 • Maleńka Krokiew • Zakucie
Inne: Adaś • Antoś • Galicowa Grapa • Karpatka • Krokiewka • Jaworzynka • Owcze Skały • Pierścienica • Skocznia Z. Hryniewieckiego • Sokolica • Warszawa
