Spoleto

Z Wikipedii

Współrzędne: 42°44' N 12°44' E42.7333333 12.7333333 (Spoleto)


Spoleto

Państwo	Włochy
Region	Umbria
Prowincja	Perugia
Położenie	42° 44' N 12° 44' E
Powierzchnia	349 km²
Populacja (2004) - liczba ludności - gęstość	35 286 101,1/km²
Numer kierunkowy	0743
Kod pocztowy	06049
Kod ISTAT	054051
Położenie na mapie Włoch Spoleto

Katedra w Spoleto

Spoleto (łac. la:Spoletium) to miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Umbria, w prowincji Perugia.

[edytuj] Historia

Miasto założone w VI w. p.n.e. przez Umbrów, których zastąpili Etruskowie. Od 241 p.n.e. rzymska kolonia Spoletium. W 217 p.n.e. Spoletium oparło się oblężeniu Hannibala. W 82 p.n.e. w czasie wojen domowych pod Spoleto legaci Krassus i Pompejusz pobili oddziały Mariusza. W 572 miasto zostało stolicą księstwa longobardzkiego, a pierwszym księciem, który zamieszkał w Spoleto był Faroald I. Miasto weszło w skład Księstwa Spoleto. W 1198 przeszło pod władanie papieża Innocentego III. Kolejni papieże mianowali tu swoich gubernatorów, którymi z reguły stawali się kardynałowie. W XIII i XIV wieku Spoleto prowadziło, z różnym skutkiem, szereg lokalnych wojen z sąsiednimi miastami: Perugią i Terni. W 1414 książę Neapolu Ladislaus II ogłosił sie władcą miasta. Papież Eugeniusz IV na gubernatora miasta mianował opata z Monte Cassino Piero Tomacelliego, którego rządy zakończyły się buntem mieszkańców Spoleto. Na pomoc opatowi w 1438 przybył słynny kondotier Niccolo Piccinino. W czasi kampanii 1860 roku miasto było bronione przez irlandzkiego pułkownika O'Reilly, który służył papieżowi.

[edytuj] Zabytki

W Spoleto znajdują się pozostałości rzymskich murów Porta della Fuga, ruiny teatru z I w. p.n.e., łuk triumfalny Druzusa i Germanika (I w.) oraz ruiny amfiteatru (II w.). Bazylika S. Salvatore (IV-VI w., przebudowana w IX w.), kościoły romańskie: S. Eufemia (X w.), SS. Giovanni e Paolo (XI w.), S. Gregorio Maggiore (XI-XII w., XIV w.), S. Pietro (XI, XIII w.). Najważniejszym zabytkiem Spoleto jest katedra (XII, XV-XVII w.). Fasada katedry ozdobiona jest przrz dużą mozaikę, będąca dziełem Solsernusa. Wnętrze katedry zostało pw 1640 przebudowane przez Berniniego. Naścianach znajdują sie freski Pinturicchio i Fra Filippo Lippiego, którego grób znajduje się w kościele. Kościoły gotyckie: S. Domenico (XIII w.), S. Nicolo (XIV w.). Kościoły renesansowe (XVI w.): Tempietto della Manna d'Oro, Madonna di Loreto. Kościół barokowy S. Filippo (XVII w.), w którym znajdują się cztery kolumny z zielonego porfiru ze świątyni Klitumnusa. Most, Ponte Sanguinario, o długości 230 m z XIV w., zamek kardynała Albornoza (XIV-XV w.), Palazzo Aroni, Palazzo Comunale (XII, XVIII w.), pałace i domy (XV-XVIII w.).