Stanisław Petkiewicz

Z Wikipedii

Stanisław Petkiewicz (ur. 7 listopada 1908 w Rydze, zm. 29 grudnia 1960 w Buenos Aires) – polski lekkoatleta – biegacz długodystansowy, trener (ukończył w 1938 CIWF/AWF w Warszawie).

Wywalczył w barwach Łotwy 7. miejsce w biegu na 5000 m podczas Igrzysk Olimpijskich w Amsterdamie (1928). Od 1929 reprezentował Polskę. Był zawodnikiem Warszawianki i wielkim krajowym rywalem Janusza Kusocińskiego.

3-krotny mistrz Polski, 13-krotny rekordzista Polski w biegach na 1500 m, 2000 m, 3000 m, 5000 m, 10000 m i w sztafecie 800-200-400-200 m. W 1929 jako jeden z niewielu biegaczy pokonał w zawodach słynnego Fina Paavo Nurmiego. Głównie ten wyczyn zadecydował o przyznaniu Petkiewiczowi Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej i o jego zwycięstwie w Plebiscycie Przeglądu Sportowego za 1929 r. (w 1930 r. był w Plebiscycie czwarty). W 1932 r. został zawieszony w prawach amatora, potem dożywotnio zdyskwalifikowany^{[potrzebne źródło]}.

W latach 1934-39 był trenerem państwowym polskich średnio- i długodystansowców, autorem podręczników szkoleniowych z zakresu lekkoatletyki. W 1939 r. wyjechał na stałe do Argentyny, pracował tam jako nauczyciel wf, w 1945 r. założył w Buenos Aires Instituto de Cúltura Física. Zginął zastrzelony przez robotnika zwolnionego z pracy w tym instytucie.