Stanisław Trębicki

Z Wikipedii

Stanisław Trębicki (Trembicki) (ur.5 kwietnia 1792, Warszawa - zm. 29 listopada 1830, tamże) - generał brygady. Ojciec Marii Faleńskiej.

Trębicki zaczął karierę wojskową w r. 1806 jako kadet w 2.p.piechoty. Już w styczniu roku 1807 postąpił na podporucznika, pod koniec roku był już kapitanem. W roku 1810 otrzymał Order Virtuti Militari. Brał udział w kampanii rosyjskiej Napoleona i w wieku lat 20 uzyskał rangę majora. W czasie wojny roku 1813 Napoleon nadał mu Order Legii Honorowej.

Po upadku Napoleona Trębicki wstąpił w r. 1815 do wojsk Królestwa Kongresowego i służył jako major grenadierów. W tym samym roku awansował na podpułkownika i został adiutantem polowym w.ks. Konstantego, rok później postąpił na pełnego pułkownika. W ostatnich latach przed Powstaniem Listopadowym działał (od 1828 w stopniu generała brygady) w sztabie w.ks. Konstantego, który mu zlecił nadzór nad Szkołą Podchorążych.

W Noc listopadową Trębicki spotkał koło kościoła św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu maszerujących w stronę warszawskiego Arsenału podchorążych, którzy zażądali od niego przejęcia dowództwa nad oddziałem. Trębicki odmówił i w czasie ostrej sprzeczki został zastrzelony na rogu ul. Długiej.

Należał do najmłodszych i najzdolniejszych polskich generałów działających w wojskach Królestwa Kongresowego. Będąc opiekunem Szkoły Podchorążych starał się unowocześnić szkolenie, wprowadzając elementy sztuki operacyjnej i podstaw nauk ścisłych.

Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Na nagrobku umieszczono napis: Stroskani rodzice, żona i dzieci najlepszemu synowi, mężowi i ojcu Stanisławowi Trembickiemu g.b. dnia 29 listopada 1830 roku.

Nazwisko Trębickiego znalazło się wraz z sześcioma innymi na wzniesionym z rozkazu cara Mikołaja I obelisku przed warszawskim Pałacem Saskim, upamiętniającym "Polaków wiernych swemu Monarsze".

[edytuj] Bibliografia

• Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski w Warszawie 1790-1850, Warszawa 1979