Stronnictwo Pracy
Z Wikipedii
Stronnictwo Pracy - polska chadecka partia polityczna w II i III RP.
Spis treści |
[edytuj] II RP
Stronnictwo Pracy powstało 10 października 1937 w wyniku połączenia Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji, Narodowej Partii Robotniczej i Związku Hallerczyków. Prezesami partii byli:
[edytuj] II wojna światowa i PRL
W czasie II wojny światowej SP wchodziło w skład rządów RP na uchodźstwie. Dwaj politycy stronnictwa pełnili funkcję Delegata Rządu na Kraj: Cyryl Ratajski (1940-1942) i Jan Jankowski (1943-1945).
Po wojnie partia ta wznowiła działalność w Polsce. Jednak wobec infiltrowania przez agentów UB Zarząd Główny Stronnictwa Pracy 18 lipca 1946 postanowił zawiesić działalność partii.
Stronnictwo działało na emigracji jako niezależne Stronnictwo Pracy.
[edytuj] III RP
12 lutego 1989 Stronnictwo Pracy zostało reaktywowane pod nazwą Chrześcijańsko-Demokratyczne Stronnictwo Pracy przez Władysława Siła-Nowickiego, Ryszarda Bendera, Zygmunta Drozdka, Janusza Zabłockiego i Tadeusza Zembrzuskiego. W latach 1994-2000 działało pod nazwą Chrześcijańska Demokracja - Stronnictwo Pracy. Od 2000 używa jednoczłonowej nazwy - Stronnictwo Pracy. Kolejni prezesi partii: Władysław Siła-Nowicki, Tomasz Jackowski, Andrzej Owsiński, Zbigniew Wrzesiński.
