Ryszard Bender

Z Wikipedii

Ryszard Bender

Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1932 Łomża
senator VII kadencji
Okres urzędowania	od 5 listopada 2007
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość

Ryszard Janusz Bender (ur. 16 lutego 1932 w Łomży) – profesor doktor habilitowany nauk historycznych^[1], emerytowany profesor i dziekan Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, działacz i prezes byłego lubelskiego Klubu Inteligencji Katolickiej, polityk, przewodniczący Krajowego Sekretariatu SOS dla Radia Maryja, poseł na Sejm PRL VII i IX kadencji, senator II, VI i VII kadencji.

Ma troje dzieci, jego syn Iwo był radnym Warszawy.

[edytuj] Wykształcenie i działalność naukowa

W 1938 rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej nr 4 w Łomży. W 1955 ukończył historię na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W latach 1970-1975 sprawował funkcję prodziekana, a w latach 1981-1987 dziekana Wydziału Nauk Humanistycznych tej uczelni. Od 1969-2002 był kierownikiem I Katedry Historii Nowożytnej na KUL.

Od 1997 do 2002 wykładał w Wyższej Szkole Dziennikarstwa im. Melchiora Wańkowicza. W latach 2002-2005 był kierownikiem Katedry Historii w Wyższej Szkole Pedagogicznej Towarzystwa Wiedzy Powszechnej w Warszawie.

[edytuj] Działalność polityczna w PRL

W latach 1973-1977 jako bezpartyjny zasiadał w radzie Lublina. Od 1976 do 1980 był posłem na Sejm PRL VII kadencji, zajął miejsce Stanisława Stommy. W latach 1981-1983 pełnił funkcję wiceprezesa Polskiego Związku Katolicko-Społecznego. W 1985 wziął udział w zbojkotowanych przez działaczy związanych z Pierwszą "Solidarnością" wyborach do Sejmu. Jako bezpartyjny sprawował mandat posła na Sejm PRL IX kadencji do 1989.

[edytuj] Działalność polityczna w III RP

W 1989 w wyborach do Sejmu kontraktowego nie uzyskał poparcia Komitetu Obywatelskiego i bez powodzenia rywalizował m.in. z kandydatami "Solidarności". W latach 1991-1993 sprawował mandat senatora II kadencji wybranego w województwa łomżyńskiego z rekomendacji Wyborczej Akcji Katolickiej. W latach 1993-1997 zasiadał w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji z nominacji Lecha Wałęsy. W latach 1993-1994 zajmował stanowisko przewodniczącego KRRiT. Od 1998 do 2005 był radnym sejmiku województwa lubelskiego. Działał w Ruchu Odbudowy Polski, Ruchu Katolicko-Narodowym i Lidze Polskich Rodzin. Z rekomendacji LPR od 2001 do 2005 był członkiem Trybunału Stanu.

W wyborach parlamentarnych w 2005 został wybrany senatorem VI kadencji z listy LPR w okręgu lubelskim. W trakcie kadencji zasiadał w Senatorskim Klubie Narodowym. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci uzyskał mandat senatorski, kandydując z listy Prawa i Sprawiedliwości i otrzymując 168 651 głosów. Na pierwszym posiedzeniu Senatu VII kadencji pełnił funkcję Marszałka Seniora.

[edytuj] Kontrowersje

Przeciwnicy zarzucają mu fanatyzm religijny i antysemityzm^[2], głównie za sprawą jego wypowiedzi głoszonych na antenie Radia Maryja.

Niektóre media i środowiska zarzucają mu kłamstwo oświęcimskie w związku z wypowiedzią z 2000 w tej rozgłośni, kiedy stwierdził: Oświęcim nie był obozem zagłady, lecz obozem pracy. Żydzi, Cyganie i inni byli tam niszczeni ciężką pracą; zresztą nie zawsze ciężką i nie zawsze byli niszczeni. Ryszard Bender twierdzi, że jego wypowiedź została wyrwana z kontekstu, a on sam nigdy nie zaprzeczał ludobójstwu w Oświęcimiu^[3]. W wywiadzie udzielonym "Myśli Polskiej" podkreślił ogrom Holokaustu narodu żydowskiego, zwracając zarazem uwagę planową eksterminację w niemieckich obozach także innych narodów, zwłaszcza Romów i Polaków^[4].

Jest autorem określenia Jerzego Urbana mianem "Goebbelsa stanu wojennego". Został w tej sprawie w 1992 pozwany przez Jerzego Urbana, jednak Sąd Najwyższy po 13 latach procesu stwierdził, że porównanie nie wyrządziło szkód powodowi.

W lipcu 1994 ustąpił ze stanowiska przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, co było następstwem wykorzystywania stanowiska do darmowych, egzotycznych podróży fundowanych przez stacje telewizyjne ubiegające się o koncesje na nadawanie programu telewizyjnego^[5].

W 2005 popadł w konflikt z arcybiskupem lubelskim Józefem Życińskim, który zabronił lubelskiemu Klubowi Inteligencji Katolickiej określania się mianem "katolickiego"^[6].