Sunita Williams

Z Wikipedii

Sunita Lyn Williams z d. Pandya (ur. 19 września 1965 w Euclid, stan Ohio. Za rodzinne miasto uważa Needham, stan Massachusetts, USA), komandor, amerykańska astronautka. Jej ojciec Deepak Pandya pochodzi z Indii.

Spis treści 1 Wykształcenie oraz służba wojskowa 2 Praca w NASA i kariera astronauty 3 Nagrody i odznaczenia 4 Wykaz lotów 5 Zobacz też 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Wykształcenie oraz służba wojskowa

• 1983 – ukończyła szkołę średnią (Needham High School), w mieście Needham stan Massachusetts.
• 1987 – została absolwentką Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych w Annapolis (U.S. Naval Academy) i uzyskała licencjat z fizyki. W maju rozpoczęła służbę w siłach morskich USA. Przez 6 miesięcy była w dowództwie morskich systemów przybrzeżnych (Naval Coastal System Command). W listopadzie uzyskała kwalifikacje nurka, później rozpoczęła szkolenie lotnicze w Naval Aviation Training Command.
• 1989-1991 – w lipcu 1989 została pilotem lotnictwa morskiego. Później otrzymała przydział do 3 eskadry śmigłowców bojowych (Helicopter Combat Support Squadron 3) gdzie szkoliła się na CH-46E Seaknight. Po kursie została skierowana 8 eskadry śmigłowców bojowych (Helicopter Combat Support Squadron 8) stacjonującej w bazie Norfolk, stan Wirginia. Uczestniczyła w rejsach bojowych po Morzu Śródziemnym, Morzu Czerwonym i w Zatoce Perskiej. Brała udział w operacjach: Desert Shield (Pustynna Tarcza) oraz humanitarnej Provide Comfort (Zapewnienie komfortu).
• 1992 – we wrześniu była dowódcą oddziału śmigłowców CH-46E stacjonujących na pokładzie USS Sylvania, który skierowano do Miami w celu pomocy przy likwidacji skutków huraganu „Andrew”.
• 1993 – od stycznia do grudnia przeszła szkolenie w Szkole Pilotów Doświadczalnych Marynarki (U.S. Naval Test Pilot School) w bazie lotniczej marynarki wojennej Patuxent River w stanie Maryland.
• 1994 – od stycznia służyła w Rotary Wing Aircraft Test Directorate jako szef programu testów śmigłowca CH-46 oraz samolotu pionowego startu i lądowania V-22 Osprey. Była również oficerem ds. bezpieczeństwa lotów oraz uczestniczyła w testach śmigłowców: SH-60B/F, UH-1, AH-1W, SH-2, VH-3, CH-46, CH-53 i H-57.
• 1995-1998 – na Florida Institute of Technology otrzymała stopień magistra w dziedzinie zarządzenia. W grudniu 1995 powróciła do Szkoły Pilotów Doświadczalnych Marynarki (U.S. Naval Test Pilot School) jako pilot-instruktor. Latała na śmigłowcach UH-60, OH-6 i OH-58. Później została zastępcą kierownika lotów (Assistant Air Boss) na pokładzie USS Saipan (LHA-2) mającego swoja bazę w Norfolk, stan Wirginia. Służyła tam do momentu przyjęcia do korpusu astronautów NASA.

Jako pilot wylatała ponad 2 770 godzin na ponad 30 różnych helikopterach i samolotach.

[edytuj] Praca w NASA i kariera astronauty

• 1998 – 4 czerwca została przyjęta do korpusu amerykańskich astronautów (NASA-17) jako specjalista misji. W grupie tej znalazło się w sumie 31 osób.
• 1999 – w sierpniu zakończyła przeszkolenie podstawowe, po którym otrzymała uprawnienia specjalisty misji i przydział do Biura Astronautów NASA.
• 2000 – podczas lotu pierwszej stałej załogi Międzynarodowej Stacji Kosmicznej była w Rosji przedstawicielem NASA przy Rosawiakosmosie.
• 2001 – po zakończonym locie powróciła do Stanów Zjednoczonych i pracowała w dziale robotyki (Robotics Branch) nad teleskopowym manipulatorem (ISS Robotic Arm) a później nad szybkodziałającym manipulatorem (Special Purpose Dexterous Manipulator).
• 2002 – w maju przez ponad tydzień wzięła udział w ponad tygodniowym eksperymencie NEEMO-2 w podwodnym laboratorium Aquarius. W listopadzie, jako specjalista naukowy, została włączona do rezerwowej załogi 10. ekspedycji na ISS. Razem z nią w załodze tej znaleźli się: Jeffrey Williams i Konstantin Koziejew.
• 2003-2005 – po katastrofie promu Columbia plan lotów został skorygowany a załogi przeformowane. W grudniu została włączona do składu 12. stałej załogi Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Początkowo trenowali z nią Leroy Chiao oraz Jurij Usaczow. Później byli to William McArthur i Siergiej Krikaliow. Tego ostatniego zastąpił po jakimś czasie Walerij Tokariew. Opóźnienie jakie powstało przy pracach nad wznowieniem regularnych lotów wahadłowców spowodowało, że Sunita Williams ostatecznie została wycofana z tej załogi.
• 2006 – maju została włączona do składu 14. stałej załogi ISS, w której znaleźli się również Michael Lopez-Alegria i Michaił Tiurin. Dwaj ostatni udali się na stacje na pokładzie Sojuza TMA-9, a Sunita Williams dotarła do nich w grudniu na pokładzie wahadłowca realizującego misję STS-116.

[edytuj] Nagrody i odznaczenia

• Navy Commendation Medal - medal „Za zasługi” (dwukrotnie),
• Navy and Marine Corps Achievement Medal – medal marynarki i piechoty morskiej “Za zasługi”,
• Humanitarian Service Medal – medal “Za zasługi w operacjach humanitarnych”.

[edytuj] Wykaz lotów

Loty kosmiczne, w których uczestniczyła Sunita L. Williams
№	Data startu	Statek kosmiczny	Data lądowania	Statek kosmiczny	Funkcja	Czas trwania
1	10 grudnia 2006	STS-116 Discovery F-33	22 czerwca 2007	STS-117 Atlantis F-28	Specjalista misji (MS-5)	194 dni 18 godzin 1 minuta i 3 sekundy
Łączny czas spędzony w kosmosie — 194 dni 18 godzin 1 minuta i 3 sekundy

[edytuj] Zobacz też

• Grupy i oddziały astronautów,
• Alfabetyczna lista astronautów i kosmonautów.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Biografia na stronie NASA (en).
• Biogram na stronie Spacefacts (en).