Superforteca
Z Wikipedii
Superforteca - polska nazwa określająca początkowo amerykański samolot Boeing B-29 Superfortress, później stosowana w języku potocznym również jako określenie innych samolotów o podobnym przeznaczeniu i nazwach (ciężkie samoloty bombowe XX wieku):
- B-29 (superforteca "właściwa", oryginalna nazwa ang. Boeing B-29 Superfortress)
- B-50 (superforteca B-50 - ang. Boeing B-50 Superfortress)
- B-17 (zwany także "latającą fortecą" - ang. Boeing B-17 Flying Fortress)
- B-52 (też niekiedy nazywany "latającą fortecą"; ang. Boeing B-52 Stratofortress)
- Tu-4 (kopia B-29 prod. ZSRR; ros. Туполев Ту-4 Tupolew Tu-4)
Istotny jest fakt nie tyle samej zdolności do działań ofensywnych "superfortecy" (zob. bombardowanie) co jej zdolności do obronnej walki defensywnej - poprzez zastosowanie wielu stanowisk uzbrojonych w broń lufową (karabiny maszynowe i (lub) działka). Rozmieszczenie tych stanowisk i kąty prowadzenia ognia miały dawać możliwość obrony formacji lecących "superfortec" w ciągu dnia bez osłony samolotów myśliwskich. Teza ta okazała się nieprawdziwa; duże straty wśród "superfortec" dokonywały myśliwce przy użyciu pocisków rakietowych, po rozbiciu formacji poszczególne samoloty bombowe stawały się łatwym łupem wroga.
Ciężkie samoloty bombowe przeznaczone do bombardowania nocą (np. Lancaster, Halifax, Stirling, czy używane też do bombardowań dziennych Liberator nie były nazywane "superfortecami", choć udźwig bomb miały większy niż latająca forteca B-17.
Najwłaściwsze jest użycie określenia "superforteca" dla bombowca B-29 - zgodnie z historycznym określeniem tego samolotu.
