Synagoga w Zamościu

Z Wikipedii


Synagoga w Zamościu

Data budowy	1610-1620
Data zniszczenia	II wojna światowa
Tradycja	ortodoksyjna
Budulec	murowana
Obecnie	muzeum, w renowacji
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Synagoga w Zamościu - synagoga znajdująca się na Starym Mieście w Zamościu przy ulicy Ludwika Zamenhofa 9, dawniej zwanej ulicą Żydowską. Jest najlepiej zachowaną późnorenesansową synagogą w Polsce.

[edytuj] Historia

Synagoga została zbudowana w latach 1610-1620, z inicjatywy Żydów aszkenazejskich. W drugiej połowie XVII wieku, do ścian północnej oraz południowej dobudowano dwie przybudówki, mieszczące babińce. W XVIII wieku dodano przedsionek łączący synagogę z domem kahalnym.

Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę i urządzili w niej warsztaty stolarskie. Po zakończeniu wojny w latach 1948-1950 przeprowadzono pierwsze prace remontowe, dzięki którym w 1958 roku przeznaczono budynek na Bibliotekę Miejską. Druga restauracja budowli była przeprowadzana w latach 1967-1972, podczas której odbudowano zniszczony przez Niemców babiniec północny oraz dokonano rekonstrukcji attyki, którą rozebrano jeszcze w XVIII wieku. Od tamtego czasu w synagodze nie przeprowadzono żadnych poważniejszych prac renowacyjnych.

Synagoga, widok przedwojenny

W marcu 2005 roku biblioteka została przeniesiona do nowej siedziby, a budynek odzyskała społeczność żydowska. Od tego czasu rozpoczęły się żmudne prace renowacyjne, prowadzone pod nadzorem Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego. Od maja 2005 roku synagoga jest udostępniona zwiedzającym^[1].

Planuje się aby w synagodze mieściło się Muzeum Żydów Zamościa i Zamojszczyzny oraz lokalne centrum edukacyjne, zajmujące się organizacją m.in. imprez kulturalnych, wystaw, koncertów, prelekcji, warsztatów i innych. Pierwszą taką imprezą były III Zamojskie Spotkania Kultur^[2], zorganizowana przez zamojski odział Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego, która również opiekuje się bożnicą.

Wkrótce pojawił się również problem, związany ze sprzedaniem domu kahalnego oraz przedsionka prywatnym osobom. Poprzez to blokowane jest główne wejście, a zobaczenie kamiennego portalu jest nie do zrealizowania. Obecnie pozostało jeszcze wejście przez babiniec południowy^[3].

Tablice nad wejściem do synagogi

W sierpniu 2006 roku nad wejściem do synagogi odsłonięto trzy tablice pamiątkowe, poświęcone Żydom z Zamościa, ufundowane przez Izraelską Organizację Żydów Zamościa, Okolic i ich Potomków. Na uroczystościach byli obecni prezydent miasta Marcin Zamoyski, ambasador Izraela David Peleg, dawni i obecni mieszkańcy Zamościa.

W dniach od 20 czerwca do 20 sierpnia 2006 roku w synagodze prezentowana była słynna wystawa "Ideal City - Invisible Cities", podczas której można było podziwiać rzeźbę Pedro Cabrity Reisa, freski Davida Tremletta oraz "Dywan" Katarzyny Józefowicz^[4].

W sierpniu 2006 roku ukończono pierwszy etap prac przygotowawczych polegający na opracowaniu dokumentacji projektowej. Uzyskano również pozwolenie na rozpoczęcie kompleksowych prac remontowych^[5]. W działania na rzecz renowacji synagogi przyłączyły się władze lokalne, wojewódzki konserwator zabytków, Ziomkostwo Żydów Zamojskich oraz liczne organizacje pozarządowe.

14 marca 2008 roku decyzją Komitetu Monitorującego dla Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego projekt "Rewitalizacja renesansowej synagogi w Zamościu na potrzeby Szlaku Chasydzkiego oraz lokalnej społeczności" został zakwalifikowany na podstawową listę projektów rekomendowanych do dofinansowania^[6].

25 marca 2008 roku Fundacja Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego otrzymała grant od Samuel H. Kress Foundation oraz World Monuments Fund® Kress Foundation European Preservation Program na przeprowadzenie renowacji części fundamentów synagogi. Prace rozpoczęły się pod koniec marca, zaś zakończyły w czerwcu tego samego roku^[7].

[edytuj] Architektura

Wnętrze z altanową bimą

Murowany budynek synagogi wzniesiono na planie kwadratu, w stylu polskiego, późnego renesansu. Po dobudowaniu babińców, plan przybrał formę prostokąta o wymiarach 11,6 na 12,2 metra. Budynek centralny wieńczy grzebieniasta attyka, zasłaniająca tzw. dach pogrążony.

W obniżonej w stosunku do ulicy, głównej sali modlitewnej, prowadzi oryginalny, kamienny renesansowy portal. W jej wnętrzach, na ścianie wschodniej zachował się pochodzący z pierwszej połowy XVII wieku, późnorenesansowy Aron ha-kodesz. Na ścianach i sklepieniach bogata stiukowa i sztukateryjna dekoracja z cennymi rozetami i malowidłami, na których widać inskrypcje w języku hebrajskim oraz wystylizowane Drzewo Życia.

Sklepienia udekorowano tzw. typem kalisko-lubelskim, czyli takim samym jak sklepienia nawy głównej katedry Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu. Babińce otwarte na salę główną kilkoma, okratowanymi oknami.

Do dnia dzisiejszego nie zachowała się stylizowana, altanowa, kuta bima zwieńczona koroną na Torę. Została ufundowana przez Samuela Barzela w 1787 roku. Oprócz bimy w synagodze znajdował się bardzo bogaty ruchomy sprzęt liturgiczny oraz dekoracje m.in. dziewięcioramienna chanukija, puszki bractwa pogrzebowego, ozdobne świeczniki z orłami, pozłacane, srebrne korony, hafty synagogalne z pierwszej połowy XVIII wieku oraz inne. Na sufitach wiszą wielkie zrekonstruowane żyrandole.

Synagoga jest obiektem, który stanowi wartość zabytkową. Została ona wpisana do krajowego rejestru zabytków nieruchomych pod numerem kl.V-Oa/38/56 w dniu 26 maja 1956 roku oraz A/306 z 31 marca 1967 roku.

[edytuj] Galeria

Babiniec (północny)	Babiniec (północny)	Sala główna; drzwi do dawnego domu kahalnego	Sala główna; sufit
Sala główna	Sala główna	Synagoga (widok od ul. I. Pereca)	Synagoga (widok od ul. Bazyliańskiej)
Synagoga (widok od ul. L. Zamenhofa)