Szablodziób

Z Wikipedii

Szablodziób
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	siewkowe
Rodzina	szczudłonogi
Gatunek	szablodziób
Nazwa systematyczna
Recurvirostra avosetta
Linnaeus, 1758
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Szablodziób (Recurvirostra avosetta) - średni ptak brodzący z rodziny szczudłonogów, zamieszkujący wybrzeża Europy, północnej Afryki oraz południową i środkową Azję.

Cechy gatunku 

Samiec - ubarwienie białe. Wierzch głowy, kark oraz pasy na grzbiecie i skrzydłach czarne. Czarny, cienki dziób zagięty w górę. Nogi niebieskoszare, długie, między palcami niewielkie błony pławne. Samica i młode zamiast barwy czarnej mają ciemnobrązową.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 43-48 cm
rozpiętość skrzydeł 73 cm
waga ok. 290-400 g

Biotop 

Otwarte, płaskie wybrzeża słonych jezior i mórz. Najliczniejszy nad jeziorami pasa stepów.

Gniazdo 

Na błotnistych wyspach, kolonijnie.

Jaja 

Jeden lęg w roku, jaja w liczbie 2 do 7 (zazwyczaj 4).

[edytuj] Rozmnażanie

Toki i gody szablodziobów to skomplikowane rytuały, odbywające się z reguły w płytkiej wodzie. Samiec obrzędowo czyści sobie pióra, samiczka zaś kłania się i wyciąga szyję, tak że jej głowa znajduje się nad powierzchnią wody. Samiec brodzi w wodzie w jej pobliżu i zbiża się powoli dotykając jej ogona. Następnie rozkłada skrzydła i następuje parzenie. Później oba ptaki biegną obok siebie po wodzie kilka metrów. Wiele szablodziobów łączy się w pary zanim w kwietniu lub maju dotrą do gniazdowisk. Każda para wytycza terytorium, którego agresywnie broni przed każdym intruzem. Rewir musi znajdować się w pobliżu miejsc, na których pisklęta będą mogły szukać pożywienia. Najczęstszymi miejscami na gniazda bywają gęste trawy i piaszczyste wydmy. Ponieważ takich miejsc jest niewiele, kolonię lęgowe szablodziobów są gęsto zasiedlone. W wygrzebywaniu płytkiego dołka, tworzącego podstawę przyszłego gniazda, uczestniczą oboje partnerzy. Gotowy dołek wyściełają zbutwiałymi roślinami. Samiczka znosi jajeczka, które rodzice wysiadują na zmianę przez 23-25 dni. 3-4 pisklęta wkrótce po wykluciu są dość samodzielne i mogą same wyruszać na żer. Jedno z rodziców prowadzi potomstwo do wody nawołując je przez cały czas. Młode umieją latać w wieku 35-42 dni, ale jeszcze czas są zależne od rodziców.

Pożywienie 

Pokarm zwierzęcy składający się z drobnych skorupiaków, mięczaków i owadów oraz nasiona roślin wodnych, które zdobywa brodząc w wodzie lub pływając.

Ochrona 

Objęty ochroną gatunkową ścisłą.

Zobacz też: ptaki Polski