SZD-50-3 Puchacz
Z Wikipedii
| SZD-50-3 Puchacz | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Polska |
| Producent | Szybowcowe Zakłady Doświadczalne w Bielsku-Białej |
| Typ | szybowiec |
| Konstrukcja | górnopłat konstrukcji laminatowej |
| Załoga | 2 |
| Historia | |
| Data oblotu | 1976 |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 16,67 m |
| Długość | 8,38 m |
| Wysokość | 2,04 m |
| Powierzchnia nośna | 18,16 m² |
| Masa | |
| Własna | 368 kg |
| Startowa | 570 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna | 60 km/h |
| Prędkość ekonomiczna | 75 km/h |
| Prędkość optymalna | 85 km/h |
| Prędkość dopuszczalna | 215 km/h |
| Doskonałość max. | 30 |
| Współczynnik obciążenia konstrukcji | +5,3G -2,65G |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska i 12 krajów | |
SZD-50-3 Puchacz to polski, dwumiejscowy, szybowiec szkolno-treningowy konstrukcji Adama Meusa.
[edytuj] Konstrukcja
Puchacz jest górnopłatem o konstrukcji laminatowej. Podwozie stanowią dwa stałe koła w układzie jednośladu, pod kabiną. Szybowiec posiada także dwa kółka pomocnicze pod końcówkami skrzydeł, a także płozę ogonową. Skrzydła Puchacza mają obrys trapezowy z ujemnym skosem i dodatnim wzniosem.
Kabina jest dwumiejscowa, z niezależnymi przyrządami znajdującymi się zarówno w przedniej, jak i w tylnej jej części.
[edytuj] Historia szybowca
Puchacza opracowano jako szybowiec mający zastąpić używane do tej pory szybowce szkolne "Bocian" i "Czapla". Prototyp, SZD-50-1 Dromader, został oblatany w 1976 roku. Drugi prototyp SZD-50-2, a także model seryjny SZD-50-3 nosiły już nazwę "Puchacz". Sprzedano ok. 300 egzemplarzy, przy czym blisko 200 za granicę.
