Szkoła Czystej Krainy
Z Wikipedii
Szkoła Czystej Krainy (chin. jingtu-zong ( ) | kor. chǒngt'o chung (정토종) | jap. jōdo shū (ジョウトシュウ) | wiet. tinh thô tung) - jedna z tradycji buddyzmu chińskiego związana z amidyzmem.
Spis treści |
[edytuj] Patriarchowie
Idee Czystej Krainy zostały zapoczątkowane w Chinach przez Huiyuana (334-417). Jednak wyznawcy za założyciela szkoły uważali bodhisattwę Samanthabhadrę. Przekaz nauk następował w szkole następująco:
- Huiyuan z Lushan
- Xingchang
- Xingan (ostatni)
W Biografiach wybitnych mnichów sukcesja patriarchatu została przedstawiona inaczej:
- Mistrz Dhjany Shandao
- Mistrz Dharmy Huaigan
- Mistrz Dharmy Shaokang
Według Zbioru ustępów o Ziemi Pokoju i Szczęścia linia sukcesji była następująca:
- Mistrz Dharmy Huichong
- Mistrz Dharmy Daochang
- Mistrz Dhjany Dahai
- Mistrz Dharmy Fashang
Jednak obecnie najczęściej mówi się o poznanej stosunkowo niedawno liście 9 patriarchów:
- Huiyuan z Lushan
- Mistrz Dhjany Shandao
- Fazhao (zm. 772)
- Mistrz Dharmy Shaokang
[edytuj] Podstawy teoretyczne
Nauki szkoły oparte są na trzech głównych sutrach:
- Amitābha sūtra zwana Mniejszą sutrą Sukhawatiwjuhą. W niej znajduje się opis Czystej Krainy buddy Amitabhy.
- Amitāyus sūtra zwana Większą sutrą Sukhawatiwjuhą. Zawiera historię bhikszu i bodhisattwy Dharmakāry i jego 48 ślubowań.
- Amitāyurdhyāna sūtra czyli Sutra medytacji Amitajusa, zawierająca metody medytacji.
[edytuj] Praktyka
W szkole tej stosowano trzy podstawowe praktyki:
- Praktyka nian-fo czyli stałego powtarzania nan-wu-emituofo (skt. namo Amitābhaya - chwała buddo Amitabho), co było wynikiem pewnych amidystycznych wpływów z Indii. Nian-fo połączone było z wiarą w wybawienie wszystkich dzięki ufności w buddę Amitabhę, ponieważ Natura Buddy jest obecna we wszystkich istotach, i ponieważ faktycznie wszyscy i każdy z osobna są nierozerwalnie zawsze razem. Recytuje się także 48 ślubowań Dharmakary - przyszłego buddy Amaitabhy.
- Praktyka powtarzania mantry Amitabhy dla odrodzenia się w Czystej Krainie:
- Namo Amitābhaya Tathāgatāya tadyathā amritabhave amritasambhave amritavikrante amritavikrantagamini gagana kirtichare svāha.
- Kontemplacja buddy Amitajusa. Szesnaście metod medytacji dla urzeczywistnienia jednego z dziewięciu poziomów odrodzenia się w Czystej Krainie.
W Chinach ta forma buddyzmu stała się niezwykle popularna, zwłaszcza wśród najmniej wykształconych warstw społeczeństwa. Było to spowodowane prostotą praktyki i tym, że szkoła Czystej Krainy reprezentowała tzw. łatwą drogę, podczas gdy druga najpopularniejsza szkoła chan, reprezentowała tzw. trudną drogę. W szkole Czystej Krainy celem nie była już sama nirwana ale Czysta Kraina - Zachodni Raj buddy Amitabhy, który mocą swojej łaski pomaga wszystkim w wyzwoleniu. Praktykujący liczyli na pomoc z zewnątrz, łaskę buddy Amitabhy. Już samo recytowanie imienia Amitabhy wystarczało do wybawienia od cierpienia.
[edytuj] Krótka historia
Prawdopodobnie pierwsze posągi buddy Amitabhy pojawiły się już w okresie Gandhary. Świadczy to o zmianach jakie zaczęły zachodzić w buddyzmie, ponieważ wcześniej wprowadzenie drugiego buddy do tego samego uniwersum, było niemożliwe. W 3 wieku naszej ery kult Amitabhy jest już w Indiach dobrze rozwinięty, zwłaszcza w północno-zachodniej części kraju. Stamtąd rozpoczyna się rozprzestrzenianie kultu na tereny Azji Środkowej.
W 402 r. Huiyuan zgromadził grupę 123 wyznawców kultu przed posągiem buddy Amitabhy i ślubowano odrodzić się w Zachodnim Raju buddy Amitabhy - Sukhawati. Sformowali oni pierwszą znaną organizację Czystej Krainy, tzw. Stowarzyszenie Białego Lotosu.
Ok.9 w. szkoła ta zaczęła się łączyć ze szkołą chan, na co wpływ miało m.in. to, iż jej patriarchami byli również mistrzowie chan, oraz że były to jedyne dwie tradycje, które nieosłabione wyszły z prześladowań buddyzmu w 845 r. Obie szkoły zaczęły wchodzić w coraz ściślejsze związki, co doprowadziło do powstania stylu praktyki zwanego chanem Czystej Krainy. Typowym przedstawicielem tych synkretycznych tendencji stała się istniejąca do dziś szkoła ōbaku, założona przez mistrza chan Yinyuana Longqi (1592-1673) w Japonii w 1654 r.
Idee szkoły Czystej Krainy zaczęły przenikać do sąsiednich krajów, jednak największą popularność zyskały w Japonii. Prekursorem był mnich Kūja (zm. 972) i w ok. 100 lat później - Genshin. Za właściwego twórcę japońskiej szkoły Czystej Krainy uważa się jednak Hōnena, który założył w 1174 r. jōdo shū. Wkrótce po tym powstało w tym kraju jeszcze kilka szkół amidystycznych, które przetrwały do dziś.
Bibliografia:
- Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: A History. India and China. ISBN 0-02-908270-6
- David Snellgrove. Indo-Tibetan Buddhism. Vol. I, II. ISBN 0-87773-311-2 (V.1); ISBN 0-87773-379-1 (V.2)
- The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion. ISBN 0-87773-433-X
