Tadeusz Nowakowski

Z Wikipedii

Tadeusz Nowakowski (ur. 8 listopada 1917r. w Olsztynie, zm. 11 marca 1996 w Bydgoszczy) - polski pisarz i publicysta. Pochowany z matką na cmentarzu przy ul. Zaświat.

Syn dziennikarza i działacza narodowego Stanisława. Dorastał w Bydgoszczy, gdzie też zrobił maturę. Podjął studia na wydziale filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, przerwane wojną w 1939 r. Uczestniczył jako ochotnik w kampanii wrześniowej. W 1941 r. został aresztowany przez gestapo, a w 1942 r. skazany przez sąd niemiecki na karę śmierci, zamienioną na 30 lat obozu. Karę odsiadywał w kilku więzieniach i obozach. Uwolniony przez aliantów, przebywał w "Maczkowie" (Haren), obozie dla wysiedleńców. Od 1946 r. w Londynie, gdzie współpracował z pismami polskimi i sekcją polską radia BBC. Udzielał się w Związku Polaków Zagranicą.

Od 1952 r. redaktor Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. W związku z nową pracą przeniósł się w 1953 roku na stałe do Monachium. Debiutował tomem opowiadań wojennych "Szopa za jaśminami" (1948). Sławę i uznanie przyniosła mu powieść "Obóz Wszystkich Świętych" (1957), tłumaczona na 8 języków. Autor m.in. zbiorów nowel (np. "Aleja dobrych znajomych" i "Niestworzone rzeczy" - 1968) oraz kilku powieści, a także wydanej jedynie w Niemczech i USA sagi rodu Radziwiłłów. Jako reporter radiowy RWE relacjonował pielgrzymki Jana Pawła II, które utrwalił w sześciu tomach reportaży, które zyskały mu przydomek "reportera papieża". Karierę pisarską rozpoczynał jako poeta. Zbiór jego utworów pt. "Za kurtyną snu" ukazał się w 2003 r. w wydawnictwie To My. Czynny w organizacjach polskich na uchodźstwie. Inicjator i współorganizator - po powrocie z emigracji - Światowego Związku Bydgoszczan i jego pierwszy prezes 1992. Laureat kilku prestiżowych nagród literackich. Rzecznik porozumienia niemiecko-polskiego. W 1995 r. powrócił na stałe do Polski.