Primo Nebiolo
Z Wikipedii
Primo Nebiolo (ur. 14 lipca 1923 w Turynie, zm. 7 listopada 1999 w Rzymie) - włoski działacz sportowy, w latach 1981-1999 przewodniczący IAAF.
[edytuj] Biografia
Studiował nauki polityczne i prawo na Uniwersytecie Turyńskim. Był prezesem wielu firm, w szczególności budowlanych.
Podczas II wojny światowej służył jako ochotnik na wielu ważnych stanowiskach we włoskiej armii. W 1943 włączył się do ruchu partyzanckiego. Za jego odwagę i waleczność, 25 kwietnia 1945 został mianowany przez Komitet Wyzwolenia Narodowego (CLN) generalnym inspektorem w rządzie włoskim w Piemoncie.
Związany z działalnością sportową, pełnił funkcję m.in. przewodniczącego uniwersyteckiego klubu sportowego CUS Torino. Był organizatorem Akademickich Mistrzostw Świata w Lekkiej Atletyce w 1975 w Rzymie i Mistrzostw Świata w Narciarstwie Alpejskim w 1976 w Livigno. Nebiolo piastował również kierownicze stanowiska w ruchu olimpijskim. W latach 1981-99 był przewodniczącym lekkoatletycznego związku IAAF.
[edytuj] Nagrody
Posiada liczne ordery i odznaczenia, w tym Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Nebiolo może się również poszczycić licznymi tytułami honorowymi (np. Honorowa Profesura Prawa, Uniwersytet Ateński, Grecja). W 1999 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Bydgoszczy.
[edytuj] Zobacz też
Lewin Louis Aronsohn (1918) • Władysław Piórek (1926) • Jan Biziel (1930) • Edward Śmigły-Rydz (1937) • Tadeusz Nowakowski (1993) • Andrzej Szwalbe (1993) • Teresa Ciepły (1997) • Jan Paweł II (1998) • Primo Nebiolo (1999) • Jerzy Hoffman (2003) • Irena Szewińska (2005) • ks. Zdzisław Lipiński (2006) • Rajmund Kuczma (2007)
