Talal ibn Abdullah

Z Wikipedii

Talal I ibn Abdullah (arab. طلال بن عبد الله, Ṭalāl ibn ‘Abd Allāh ) (ur. 26 lutego 1909 r. w Mekce - zm. 7 sierpnia 1972 r.) - król Jordanii od 20 czerwca 1951 r. do 10 sierpnia 1952 r.

Najstarszy syn króla Abdullaha I z dynastii Haszymidów. Studiował na Królewskiej Akademii Wojskowej w Sandhurst, którą ukończył w 1939 r. W 1934 r. ożenił się z Zein al Szaraf Talal. Władzę objął po zamordowaniu w Jerozolimie swego ojca. W zamachu tym omal nie zginął również jego syn i następca, Husajn.

Najważniejszym wydarzeniem z jego krótkiego panowania było przyjęcie przez Jordanię liberalnej konstytucji, według której władzę miał sprawować rząd złożony z ministrów i odpowiedzialny przed parlamentem, nie przed królem. Konstytucja została ratyfikowana przez parlament 1 stycznia 1952 r. Również za jego rządów nastąpiła normalizacja stosunków między Jordanią, a jej arabskimi sąsiadami: Egiptem i Arabią Saudyjską.

Z powodu choroby - cierpiał na schizofrenię - abdykował na rzecz swojego najstarszego syna Husajna, który jednak na samodzielne objęcie rządów musiał czekać aż do ukończenia 18 roku życia. Resztę życia spędził w odosobnieniu, nie prowadząc działalności publicznej.