Tango argentyńskie
Z Wikipedii
Tango argentyńskie - taniec towarzyski i rodzaj muzyki zapoczątkowany w Argentynie.
Historia tanga oraz historia polskiego tanga jest opisana w osobnym haśle. Ten artykuł dotyczy tańca i muzyki tanga argentyńskiego.
Istnieją różne odmiany tanga: tango amerykańskie, tango fińskie, tango międzynarodowe. Część tych odmian zostało zestandaryzowanych dzięki czemu łatwiej jest sędziować zawody taneczne. Natomiast tango argentyńskie polega na improwizacji i stałym rozwoju. Mimo, że podstawowe kroki, ozdobniki, sposób trzymania czy markowanie są obecnie (2007) uczone na lekcjach tanga argentyńskiego, to występują wariacje i to w szybkości wykonania jak i w sposobie wykonania.
Spis treści |
[edytuj] Style tańca i rodzaje muzyki
Tango salon to najczęściej spotykany styl tańczenia tanga argentyńskiego z kontaktem po prawej stronie i z lekkim otwarciem trzymania po lewej - trzymanie jest w kształcie litery V. Styl milonguero zwany jest też apilado, tango club, confiterias jest tańczony z lekkim nachyleniem i stałym kontaktem górnej części ciał partnerów. Apilado ma stosunkowo ograniczony repertuar ze względu na bardzo bliski kontakt. Milonguero charakteryzuje się delikatnym prowadzeniem i markowaniem kroków. Dla celów głównie nauczania wprowadzono podstawowy zestaw kroków (hiszp. basico), który składa się z ośmiu kroków, i zawiera sekwencję takich elementów jak salida, cruzada (krzyżyk) i resolucion (zakończenie). Innymi figurami tanga argentyńskiego są calesita, boleo, gancho, kanapka, kwadrat, ocho, parada, volcada, traspié. Zwyczajowo używa się hiszpańskich nazw figur tanga argentyńskiego, chociaż sandwich jest tutaj wyjątkiem używanym także w Argentynie obok określenia mordida.
Milonga jest rodzajem muzyki tanga argentyńskiego charakteryzującym się się szybkim rytmem i wesołym nastrojem utworu, tango vals zawiera warstwę melodyczna w rytmie walca.
[edytuj] Codigos
Tango argentyńskie ma swoją etykietę do której należą m.in. cabeceo - sposób zapraszania do tańca za pomocą tylko kontaktu wzrokowego i ruchu głowy, poruszanie się wokół linii tańca przeciwnej do wskazówek zegara, i inne.
[edytuj] Tango w filmie
W 1921 roku Rudolph Valentino był pierwszym, który tańczył tango w USA w filmie Czterech jeźdźców Apokalipsy (ang. The Four Horsemen of the Apocalypse na podstawie noweli Los Cuatros Jinetes del Apocalipsis hiszpańskiego autora Vicente Blasco Ibáñez) [1]. Jego partneką była Beatrice Dominguez. Valentino tańczył także tango w filmie Blood and Sand (1922). Styl Valentino, z wyprostowaną ręką i długimi krokami do tej pory jest nazywany (pejoratywnie) w Argnetynie a la Valentino.
The Gaucho (1926) - w reżyserii Richarda Jonesa z Douglasem Fairbanksem i Lupe Celez było filmem niemym ze sceną tanga. Pierwszym filmem po wprowadzeniu dżwięku gdzie tańczono tango był film Flying down to Rio (RKO, 1933). Występowali w nim Fred Astaire oraz Ginger Rogers. Reżyserem był Thorton Freeland. W filmie The Pirate (MGM, 1948) Gene Kelly tańczy tango La Cumparsita. W filmie Sunset Boulevard (Paramount, 1950), którego reżyserem był Billy Wilder. Film Tempest (Columbia, 1982) z Gena Rowlands i Susan Sarandon kończy się tangiem Tango del fuego japońskiego kompozytora Stomu Yamashta. Woody Allen wykorzystuje tango La Cumparsita w filmie Alice (Orion, 1990) z Mia Farrow. W filmie Some Like It Hot (reżyseria Billy Wilder, z Marilyn Monroe, jest także taniec tanga. Al Pacino tańczy tango Gardela Por una cabeza w filmie Scent of a Woman (Universal, 1992). To samo tango jest tańczone przez Arnolda Schwarzeneggera oraz przez Jamie Lee Curtis w filmie True Lies (Fox, 1994). Muzyka Astora Piazzoli Punta del este Suite jest wykorzystana w filmie z Bruce Willis'em pod tytułem 12 Monkeyes. W filmie Evita (Hollywood, 1996) Madonna śpiewa tango napisane przez Andrew Lloyd Webbera
Tango w filmie Moulin Rouge! El Tango de Roxanne (Jacek Koman, Ewan McGregor, José Feliciano).
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Przypisy
[edytuj] Bibliografia
- Le Grand Tango. Życie i muzyka Astora Piazzolli, Maria Susana Azzi i Simon Collier tłumacz Jerzy Łoziński, Zysk i S-ka, 374 s., ISBN: 83-7506-014-3.
- Simon Collier, The Life, Music and Times Of Carlos Gardel. Pittsburgh: University of Pittsburgh Press, Pittsburgh, c1986, 340 stron, 21 cm, ISBN 0-8229-3535-X.
- Tango!: the dance, the song, the story / Simon Collier i inni, specjalne zdjęcia Ken Haas. Opublikowane w New York, N.Y.: Thames and Hudson, 1995. ISBN 0-500-01671-2 oraz ISBN 0-500-27979-9 (książka czterech autorów, z kolorowymi zdjęciami)
- Thompson, Robert Farris, Tango: the art history of love, 1st ed., New York : Pantheon Books, 2005, xiv, 360 s. : ill. ; 24 cm., ISBN 0-375-40931-9
- Carlos G. Groppa, The tango in the United States, McFarland & Co., Jefferson, North Carolina i Londyn, 2004, ISBN 0-7864-1406-5. Patrz też tekst na tekst na google
- Taylor, J. M., Paper tangos, Durham: Duke University Press, 1998, xxi, s124, ISBN 0-8223-2191-2.
