Teodora Lebenthal
Z Wikipedii
Teodora Jadwiga Lebenthal (ur. 1884, zm. 22 stycznia 1942 w Iłży) – polska lekarka pochodzenia żydowskiego, córka Jakuba i Cecylii z Goldsztenów, ukochana Bolesława Leśmiana.
W 1917 na wakacje do Iłży przyjechał sam, bez rodziny Bolesław Leśmian i poznał tu przywiezioną przez swoją byłą miłość i zarazem kuzynkę, Celinę Sunderland, Dorę Lebenthal, lekarkę z Warszawy, która akurat przeżywała proces rozwodowy. Leśmian mający wówczas lat 40., żonę chorą na płuca i 2 córki, zakochał się w Dorze bez pamięci i pozostał tej miłości wierny aż do śmierci w 1937. Plany ułożenia sobie razem życia jednak zarzucili, choć Dora dla Leśmiana przeszła na katolicyzm. Miłość ta stała się inspiracją dla Leśmiana do tomika wierszy W malinowym chruśniaku.
Wobec problemów finansowych Leśmiana i jego rodziny (jego zastępca w Zamościu zdefraudował dużą sumę pieniędzy, upozorował włamanie i uciekł, a Leśmian jeszcze długo spłacał dług), Teodora sprzedała swoje mieszkanie przy ul. Marszałkowskiej 148, całe umeblowanie i wyposażenie gabinetu lekarskiego aby ratować finanse ukochanego. Podjęła pracę za niewielką pensję w szpitalu Św. Łazarza i wspierała poetę do ostatnich chwil życia.
W czasie pogrzebu nie pozwoliła rodzinie wsiąść do karawanu i była z Leśmianem aż do pogrzebu. W 1940 wyjeżdża do Iłży wraz z Celiną, uciekając przed warszawskim gettem. Otrzymuje tu pracę w szpitalu, lecz jest piętnowana przez miejscowych za swoje pochodzenie. Opuszczona przez Celinę wynajmuje pokój u nauczycielki Józefy Waysowej. Zaraża się tyfusem lecząc najbiedniejszych i umiera w szpitalu św. Ducha w Iłży jako panna. Pochowana została na cmentarzu w Iłży.
