Thrór

Z Wikipedii

Thrór – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Wspominany przez bohaterów Hobbita. Informacje na jego temat pojawią się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.

Postać ta nie występuje się w ekranizacji powieści (reżyseria Peter Jackson).

• W angielskim oryginale – Thrór^[1] / Thror^[2]
• Przekład Marii Skibniewskiej – Thrór / Thror
• Przekład Jerzego Łozińskiego – Thrór
• Przekład Marii i Cezarego Frąców – Thrór
• Przekład Pauliny Braiter – Thror

Thrór (ur. 2542 rok Trzeciej Ery – zm. 2790 rok Trzeciej Ery) – krasnolud, król Plemienia Durina w latach 2589 – 2790 (przez 201 lat) i trzeci Król pod Górą. Był najstarszym synem Dáina I. Miał dwóch braci Fróra i Gróra. Urodził się i wychował w Ered Mithrin. Królem został po śmierci ojca, zabitego przez smoka. W rok później (2590) krasnoludowie opuścili swoją siedzibę, a Thrór poprowadził większość z nich do Ereboru. Za jego rządów państwo krasnoludów, zwane Królestwem pod Górą, rozkwitało, a jego mieszkańcy żyli w wielkim dostatku. Thrór utrzymywał przyjazne stosunki zarówno z bratem Grórem, władcą Żelaznych Wzgórz, jak i z ludźmi z Dale i Esgaroth oraz elfami z Mrocznej Puszczy. Ten okres świetności trwał do 2770 roku. Wtedy to niespodziewanie napadł na Erebor smok Smaug, skuszony bogactwami krasnoludów. Thrór, wraz ze swym synem Thráinem II, zdążył uratować się jako jeden z ostatnich – uciekł tajemnym przejściem. Następnie wraz z garstką współplemieńców, tułał się po Śródziemia, aż osiedlili się w Dunlandzie. W 2790 roku Thrór dał synowi ostatni z Siedmiu Pierścieni oraz mapę i klucz do tajnego wejścia do Ereboru. Wraz z przyjacielem Nárem ruszył ku Przełęczy Czerwonego Rogu. Monarcha bowiem postanowił wrócić do starożytnej siedziby Plemienia Durina, Morii. Od starości, biedy i rozmyślań o dawnych bogactwach Morii za dni jego pradziadów zapewne rozum mu się trochę zmącił albo też Pierścień zaczął wywierać zły czar.^[3] Mimo nalegań Nára, Thrór ruszył w głąb kopalni. Zginął tam zabity przez Azoga, przywódcę orków z Morii. Azog odrąbał królowi głowę i na czole wypalił runami swe imię. Później poćwiartował ciało i rzucił je na pastwę padlinożernych ptaków.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ W rzeczywistości to słowo z języka staronordyckiego (þrór – rozszerzający). Jest to imię jednego z karłów wymienianych w Völuspie, jednej z pieśni zawartych w Eddzie poetyckiej.
2. ↑ Ta forma tego imienia występuje w Hobbicie.
3. ↑ Cytat z Powrotu króla (Dodatek A, rozdział III Plemię Durina) w przekładzie Marii Skibniewskiej.